του Σπύρου Βάιλα || 22. Φεβρουαρίου 2006 | 18.21
Η αδράνεια και η παθητικότητα που χαρακτηρίζει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αποτελεί την λυδία λίθο της ανικανότητας που τις διακρίνει. Μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί η συμπεριφορά και η «περίεργη» εγκατάλειψη του Έλληνα κατασκόπου Στηβ Λάλα από το ελληνικό κράτος, μετά την σύλληψη και την 12ετή του κάθειρξη στις φυλακές των ΗΠΑ, με την κατηγορία της κατασκοπίας υπέρ της Ελλάδος.Η στρατολόγηση του Στηβ Λάλα έγινε το 1977 στην Τουρκία, όταν αυτός υπηρετούσε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη. Όταν τον πλησίασαν Έλληνες των μυστικών υπηρεσιών και του είπαν ότι η πατρίδα χρειάζεται την βοήθειά του, εκείνος συμφώνησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Η οικογένειά του, η ασφαλής στρατιωτική σταδιοδρομία του στις ΗΠΑ, ή η προσωπική του ζωή δεν στάθηκαν εμπόδιο στην θέληση του για προσφορά στην πατρίδα των προγόνων του.
Προσφορά, γιατί ο Στηβ Λάλας από το 1977 έως το 1993 που «αποκαλύφθηκε» η δράση του, δεν αμείφθηκε ποτέ, το κίνητρο του δεν ήταν τα χρήματα, αλλά η αγάπη του για την Ελλάδα. Σε όλο αυτό το διάστημα των 16 ετών προμήθευσε τις Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες με σημαντικότατα απόρρητα έγραφα που αφορούσαν το Σκοπιανό, την Τουρκία, την Κύπρο, την Γιουγκοσλαβία, τα Βαλκάνια.
Εκατοντάδες απόρρητες σελίδες είναι το πολύτιμο υλικό που παρέδωσε ο Λάλας χωρίς ποτέ να ζητήσει κάποιο αντάλλαγμα. Ο στρατηγός Γρυλλάκης, σε συνέντευξή του στον Αλ. Παπαχελά, δήλωσε ότι «ο Λάλας ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας κατάσκοπος τα τελευταία 50 χρόνια». Ο Στηβ Λάλας αποφυλακίστηκε μετά από 12 χρόνια το περασμένο καλοκαίρι, είναι όμως υποχρεωμένος να παραμείνει στις ΗΠΑ για άλλα 5 χρόνια.
Η γυναίκα του και τα δύο παιδιά του ζουν στην Καβάλα, αυτό το γεγονός δυστυχώς επιμηκύνει τον χρόνο επανασύνδεσης του Λάλα με την οικογένεια του. Ο ίδιος αναγκάζεται πλέον να κάνει δουλειές του «ποδαριού» για να εξασφαλίσει τα αναγκαία, αλλά και πάλι πολύ δύσκολα τα φέρνει βόλτα. Το ίδιο δύσκολα επιβιώνει και η οικογένειά του εδώ στην Ελλάδα, η σύζυγος του εργάζεται σαν καθαρίστρια, ενώ το μεγαλύτερο παιδί είναι παιδί με ειδικές ανάγκες.
Ο Στηβ Λάλας ενεργώντας σαν αγνός πατριώτης βοήθησε την Ελλάδα χωρίς ποτέ να αμειφθεί, είναι τόσο δύσκολο στους κυβερνώντες να βοηθήσουν, έστω και στοιχειωδώς την οικογένειά του στην Ελλάδα; Γιατί τον ξέχασαν τόσα χρόνια στην φυλακή και γιατί τον εγκατέλειψαν από την σύλληψή του και έπειτα; Γιατί δεν φροντίζουν για τον επαναπατρισμό του πριν την πενταετία;
Αυτό είναι και το μόνο που ζήτησε από το ελληνικό κράτος. Γιατί δεν τον βοηθούν οικονομικά έστω και τώρα στις ΗΠΑ; Τόσα δισεκατομμύρια καταχρώνται και κατασπαταλούν, λίγα ευρώ δεν περισσεύουν για έναν άνθρωπο που θυσίασε την οικογένειά του, την καριέρα του και την προσωπική του ζωή για την Ελλάδα;
Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθούν εκείνοι οι αρμόδιοι φορείς που θα επιληφθούν σύντομα με την υπόθεση του Στηβ Λάλα, ώστε να επιστρέψει γρήγορα στην οικογένειά του. Φέρνοντας τον Λάλα στην Ελλάδα δεν πρόκειται για κάποια χάρη, αλλά για την ελάχιστη ηθική υποχρέωση απέναντι σε έναν άνθρωπο που θυσίασε τα πάντα για την πατρίδα.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
22. Φεβρουαρίου 2006
14 χρόνια φυλακή , εξέτισε τα 12 σε Αμερικάνικη φυλακή, η Αμερικανική δικαιοσύνη προσπάθησε να σπιλώσει τον πατριώτη σαν ένα κατάσκοπο που στόχο είχε το χρήμα , η οικογένειά του στην Χρυσούπολη Καβάλας έζησε όλα αυτά τα χρόνια χωρίς βοήθεια από την ευεργετηθείσα Ελλάδα και όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε:
Θα το ξανακάνατε; Η απάντηση αβίαστη «Ναι, για την πατρίδα».
ΣΤΙΒΕΝ ΛΑΛΑΣ: Ο ΖΟΡΓΚΕ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Γεννήθηκε το 1953 στο Ντόβερ του Νιού Χάμσιρ των ΗΠΑ, Ελληνοαμερικάνος με μικρασιάτικη καταγωγή (Κάτω Παναγιά και Κωνσταντινούπολη) , είναι παντρεμένος με την Μαρία Μαινδανού - Λάλα και έχει δύο παιδιά, η γυναίκα του ζει στην Χρυσούπολη Καβάλας.
Η ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ
- Πολέμησε στο Βιετνάμ.
- Λοχίας του στρατού των ΗΠΑ
> - Υπηρέτησε στο στρατηγείο του ΝΑΤΤΟ στην Σμύρνη ( στο τμήμα Επικοινωνιών).
- Από το 1984-1985 υπηρετούσε στο Βελιγράδι.
- Το 1985 - 1989 στην Κωνσταντινούύπολη.
- Το 1989 μετατέθηκε στην Ταιβάν.<
- Το 1990 τοποθετήθηκε στην Μονάδαα Επικοινωνίας Προγραμμάτων (ΜΕΠ) στην πρεσβεία των Αθηνών, μέχρι τις 28/4/1993.
Η ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΣΗ
Όταν υπηρετούσε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη, τον πλησίασαν «Έλληνες πατριώτες» όπως ο ίδιος τους χαρακτήρισε, οι οποίοι φυσικά δεν ήταν άλλοι από στελέχη του Ελληνικού προξενείου στην Σμύρνη, και του πρότειναν να βοηθήσει την Ελλάδα με πληροφορίες. Τώρα στο μυαλό του στήθηκε μια ζυγαριά από την μια το εξασφαλισμένο μέλλον αυτού και της οικογένειας του και από την άλλη άρχισαν να έρχονται όλο και πιο δυνατά ακούσματα των παιδικών του χρόνων από τους Ίωνες γονείς του, τα συναισθήματα που καθημερινά ζούσε στην μικρασιατική πατρίδα, οι επισκέψεις του στο χωριό τους την Κάτω Παναγιά ένα καθαρά Ελληνικό χωρίο που τώρα την πατρογονική γη κατοικούν οι Τούρκοι κατακτητές, όλα αυτά τον έκαναν να πει το μεγάλο ΝΑΙ και όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξη του «μου είπαν βοήθησε την πατρίδα , το χρειάζεται...Του λέω εντάξει». Εκείνη την στιγμή γεννήθηκε ο μεγαλύτερος κατάσκοπος μετά από τους Βαλκανικούς πολέμους.
Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ
Ο Λάλας έδωσε:
- Από την Σμύρνη 50 απόρρητα έγγρααφα αλλά και ονόματα Αμερικανών πρακτόρων .
- Από το Βελιγράδι και την Κωνστανντινούπολη μεγά πλήθος απόρρητα έγραφα , «σύνδεσμος» του ήταν αντισυνταγματάρχης του Ελληνικού στρατού που υπηρετούσε στην Καβάλα όπου υπήρχε κλιμάκιο της ΕΥΠ, ο Λάλας ταξίδευε συχνά από Κωνσταντινούπολη στην Χρυσούπολη για να δει την οικογένειά του.
- Από την Αθήνα έδωσε 260 έγγραφα μεγίστης αξίας στον «σύνδεσμο» του Ταγματάρχη Αναξαγόρα Σπιτά, ο οποίος ήταν άτομο του στενού περιβάλλοντος του τότε πρωθυπουργού Κων/νου Μητσοτάκη, ο εν λόγω αξιωματικός ήταν προιστάμενος της Α Διεύθυνσης Κατασκοπείας και Συλλογής Πληροφοριών της ΕΥΠ , οι συναντήσεις τους γινόντουσαν σε διαμέρισμα κεντρικής λεωφόρου στου Ζωγράφου το οποίο είχε νοικιαστεί από την ΕΥΠ .
- Όλες οι πληροφορίες του Λάλα ήτααν εξέχουσας σημασίας, σε σημείο να θεωρείται ως το κύριο κλειδί της μυστικής διπλωματίας της Ελλάδος.
Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Στις 26-2-1993 η τότε υφυπουργός Εξωτερικών κυρία Βιργινία Τσουδερού ενημέρωσε τον πρέσβυ μας στις ΗΠΑ κ. Χρ Ζαχαράκη για μια άγνωστη πτυχή του θέματος των Σκοπίων, την οποία μόνο οι Αμερικάνοι γνώριζαν. Είχαν συντάξει μάλιστα σχετικό υπεραπόρρητο έγγραφο που είχε σταλεί από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα στην Ουάσιγκτον .
Τότε ο Ντειβιντ Ράνσομ ανέθεσε στον Τζον Κουατρόκι , αξιωματικό του FBI να ερευνήσει την υπόθεση. Ο Κουατρόκι ήρθε στη Ελλάδα στις 23/3/1993 και εστίασε το ενδιαφέρον του σε 7 υπαλλήλους της πρεσβείας που είχαν πρόσβαση στην μονάδα ΜΕΠ, τοποθετήθηκαν κάμερες που εντόπισαν τις κινήσεις του Λάλα και τεκμηρίωσαν την κλοπή στοιχείων , στην συνέχεια αποκάλυψαν τις συναντήσεις του Λάλα με τον ταγματάρχη της ΕΥΠ. Στις 28-4-1993 ο Λάλας κλήθηκε από την υπηρεσία του να ταξιδέψει στην Βιρτζίνια για να ενημερωθεί σχετικά με θέματα τρομοκρατίας, μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ...
ΤΑ ΛΑΘΗ
Η Ελληνική πλευρά έκανε πρόταση στον Λάλα τα 1989 να φύγει από το προξενείο της Κωνσταντινούπολης και να έρθει στην πρεσβεία των Αθηνών . (ο κύριος λόγος αυτής της κίνησης ήταν διότι οι πολιτικοί εκτός από τις καθαρά εθνικής φύσεως πληροφορίες, ενδιαφερόντουσαν και για έγγραφα που αφορούσαν την γνώμη του Στέιτ Ντιπέρτμεντ για διάφορους Έλληνες πολιτικούς!!!).
Οι πληροφορίες στην ΕΥΠ δεν «φιλτραριζόντουσαν» και δεν διαβαθμιζόντουσαν πριν παραδοθούν στην πολιτική ηγεσία, οι πληροφορίες του Λάλα μοιράζονταν σαν ΦΕΙΓ ΒΟΛΑΝ . Η κα Β Τσουδερού ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε την ύπαρξη κατασκόπου... Τέλος πάντων μετά από πολλές αλληλοκατηγορίες των στελεχών της ΕΥΠ βγήκε πόρισμα ότι... «Δεν υπάρχει θέμα συνειδητής αποκάλυψης του ρόλου του Λάλα, αλλά ένας συνδιασμός μοιραίων λαθών».
Πώς όμως πλήρωσε αυτά τα λάθη ο Στίβεν Λάλας: 14 χρόνια φυλακή , εξέτισε τα 12 σε Αμερικάνικη φυλακή, η Αμερικανική δικαιοσύνη προσπάθησε να σπιλώσει τον πατριώτη σαν ένα κατάσκοπο που στόχο είχε το χρήμα , η οικογένειά του στην Χρυσούπολη Καβάλας έζησε όλα αυτά τα χρόνια χωρίς βοήθεια από την ευεργετηθείσα Ελλάδα και όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε: Θα το ξανακάνατε;
Η απάντηση αβίαστη «Ναι, για την πατρίδα».
Στη ημερήσια εφημερίδα Press Time υπήρχε συνέντευξη του Ελληνοαμερικανού Στήβεν Λάλας, που σήμερα ζει απομονωμένος φτωχός και άρρωστος με περιοριστικούς όρους στην Μασαχουσέτη και με την απαγόρευση να έλθει στην Ελλάδα για να δει τα παιδιά του. Η συνέντευξη είχε τίτλο: «οι Έλληνες πολιτικοί με πρόδωσαν». Μόνον αυτόν;
Μέσα στα πλαίσια του ίδιου θέματος υπήρχε και συνέντευξη του απόστρατου στρατηγού Γρυλλάκη, ο οποίος ευθέως λέει ότι τον Λάλα τον πρόδωσαν Έλληνες και τον παρέδωσαν στους Αμερικάνους!
Κατονομάζει δε τρία στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της Ελλάδος.
Ανοιχτή επιστολή στον ήρωα Σταύρο Λάλα
του Κάρολου Γεροβασιλείου
Υπεύθυνου Οργανωτικού του νομαρχιακού συνδυασμού «Θεσσαλονίκη - Διπλή Νίκη» || 20. Ιουνίου 2006 | 8.25
Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, πληροφορήθηκα ότι (επιτέλους) ο υπουργός δικαιοσύνης κ. Παπαληγούρας ζήτησε από το υπουργείο δικαιοσύνης των Η.Π.Α. την μεταφορά του ήρωα κατασκόπου Σταύρου Λάλα στην Ελλάδα για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Με αγανάκτηση αναλογίστηκα για ποιο λόγο υπήρξε αυτή η τεράστια ολιγωρία τόσα χρόνια;
Ως γνωστόν, ο ήρωας Σταύρος Λάλας υπήρξε ο σημαντικότερος Έλληνας κατάσκοπος τα τελευταία 50 χρόνια, τροφοδοτώντας την ελληνική εξωτερική πολιτική με καταλυτικές πληροφορίες σχετικές με τις θέσεις των Η.Π.Α., σε μια περίοδο έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και κορύφωσης του Μακεδονικού ζητήματος. Αυτός ο φλογερός πατριώτης, που χωρίς δεύτερη σκέψη προσφέρθηκε και ρίσκαρε τα πάντα για την Πατρίδα, στην ουσία «παραδόθηκε» από το ανίκανο ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. το 1993 κι αγνοήθηκε παντελώς από την πολιτεία τα τελευταία 14 χρόνια, η οποία αδιαφόρησε προκλητικά αφήνοντάς τον στην τύχη του στις αμερικάνικες φυλακές ύψιστης ασφαλείας δικασμένο για προδοσία. Το χειρότερο είναι ότι άφησε στην τύχη της και την οικογένεια του ήρωα: ο μεγάλος γιος είναι ΑμΕΑ, η σύζυγος καθαρίζει σκάλες κι ο 14χρονος μικρός του γιος δεν έχει γνωρίσει ακόμη τον πατέρα του! Παρ' όλα αυτά, κάθε φορά που μιλούσε μέσα από τη φυλακή, κατέληγε αναφωνώντας: «Ζήτω η Ελλάς»!
Αγαπητέ συμπατριώτη Σταύρο! Γλυκέ μου ήρωα! Δεν ξέρεις πόσες φορές δάκρυσα όταν σε σκεφτόμουν. Δάκρυα συγκίνησης για τη δεινή θέση που έχεις βρεθεί εσύ και η οικογένειά σου... Δάκρυα ευγνωμοσύνης για όσα μας πρόσφερες, για την θυσία που έκανες για την Πατρίδα μας... Δάκρυα ντροπής και συγγνώμης για το κακό που σου κάναμε εμείς οι αγνώμονες ευδαιμονιστές νεοέλληνες με την ανικανότητα και την αδιαφορία μας.
Σταύρο, συγγνώμη! Συγγνώμη που ακόμη δεν έχω επισκεφθεί την οικογένειά σου στη Χρυσούπολη για να της συμπαρασταθώ. Συγγνώμη που δεν τηλεφώνησα χιλιάδες φορές στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για να απαιτήσω τη μεταφορά σου στην Ελλάδα. Συγγνώμη που έδωσα χρήματα για τους παθόντες στο τσουνάμι κι όχι για τη δεινοπαθούσα οικογένειά σου. Συγγνώμη που συμμετείχα σε πορείες για την αύξηση των αποδοχών μου και για τον πόλεμο στο Ιράκ κι όχι σε πορεία με αίτημα την αποφυλάκιση, την δικαίωση και την αποκατάσταση σου. Σταύρο, συγγνώμη που δεν υπενθύμιζα καθημερινά στους συγγενείς, στους φίλους και στους μαθητές μου τη φωτεινή σου θυσία για την Πατρίδα...
Ανήκεις στο Πάνθεον των ηρώων μου, έχεις θέση ανάμεσα στους Ισαάκ, Σολωμό, Βλαχάκο, Καραθανάση, Γιαλοψό και Ηλιάκη, γιατί η στέρηση της ελευθερίας ισοδυναμεί με θάνατο αργό. Σταύρο, προσεύχομαι στο Θεό να φανώ αντάξιός σου στο 1/100! Αν φανούμε όλοι αντάξιοί σου στο 1/100, πολλά θα αλλάξουν για την δύσμοιρη Πατρίδα μας. Θα σε περιμένω ΕΛΕΥΘΕΡΟ στο αεροδρόμιο της Χρυσούπολης κι πιστεύω ότι δεν θα είμαι ο μόνος...
Με πατριωτική αγάπη και ατέλειωτη ευγνωμοσύνη...
