Ο ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Ο ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2009
Ο ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ


ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΑΣ !

ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ


Το βίντεο της ντροπής από την ομιλία του Οικουμενικού μας Πατριάρχη (με ελληνικούς υπότιτλους) στην εκδήλωση της Coca-Cola Enterprises Inc. στην Ατλάντα της Τζώρτζια ΗΠΑ.

Αυτό είναι το κείμενο της Ομιλίας του Οικουμενικού εκπροσώπου της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης:

Εξοχότατε κυβερνήτη
Πολυαγαπημένοι αδελφοί ιεράρχες
Αξιότιμοι Μουχτάρ και Δάφνη Κεντ
πολυαγαπημένοι φίλοι και οικοδεσπότες
Διακεκριμένοι καλεσμένοι
Αγαπητοί στον Κύριο

Απόψε συγκεντρωθήκαμε σε αυτό το εκπληκτικό κέντρο στην πραγματικότητα ένα μουσείο προς τιμήν ενός από τα πιο αγαπημένα προϊόντα ένα - αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την λέξη - εικόνισμα του 20ου αιώνα.

Συγκεντρωθήκαμε χάρη σε έναν αγαπημένο και έμπιστο φίλο, τον κύριο Μουχτάρ Κεντ, ο οποίος προεδρεύει σε αυτήν την εκπληκτική εταιρία, με περισσότερους από 1 εκατομμύριο υπαλλήλους σε 200 χώρες, με την ιδιότητα του προέδρου και του γενικού διευθυντή.
Μουχτάρ και Δάφνη σας αγαπάμε πολύ και σας ευχαριστούμε πολύ.

Σήμερα είναι εθνική εορτή της πατρίδας μας,της Τουρκίας και χαίρομαι που έχω την δυνατότητα να γιορτάσω αυτήν τη μέρα μαζί με τόσο πολύτιμους φίλους.


video


Με την ευκαιρία αυτή προσεύχομαι για σταθερότητα, ευημερία, και ειρήνη στην πατρίδα μας και να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης, όπως φιλοδοξεί.


Θα πούμε στον φίλο μας Μουχτάρ: «Με όλα όσα πρέπει να φροντίσεις σε καθημερινή βάση,
είσαι ένας από τους λίγους ανθρώπους στον κόσμο που μπορούν να φανταστούν
πως είναι να είσαι Οικουμενικός Πατριάρχης».
Και θα προσθέσουμε:
«Η φροντίδα και η ευσπλαχνία με την οποία φροντίζεις τις επιχειρήσεις αυτού του κόσμου
αντικατοπτρίζει τις υψηλότερες ηθικές και ενάρετες αξίες που καθημερινά παλεύουμε να φέρουμε στην αμιγώς πνευματική αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την μεγαλύτερη έδρα της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας παγκοσμίως.

Πολλοί στόχοι μας είναι ίδιοι:
ένας καλύτερος κόσμος μέσα από την διαπολιτισμική κατανόηση,
η αξιολόγηση κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως καταγωγής ή πεποιθήσεων,
ο διάλογος και η αμοιβαία κατανόηση.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανταποκρινόμενο πάντα στην επίπονη αλλά έμμονη θεία κλήση να εξαπλωθεί στα βάθη της οικουμένης, του κατοικημένου κόσμου, με το μήνυμα της ειρήνης, της συμφιλίωσης και πάνω από όλα της αγάπης, βρίσκει αναψυχή, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη λέξη, στην φιλία και την εμπιστοσύνη που έχει με τον Μουχτάρ Κεντ. Αναψυχή!

Αγαπητέ φίλε Μουχτάρ είπες κάποτε πως η εμπιστοσύνη είναι πιο πολύτιμη από το χρυσάφι. Αυτές οι λέξεις αποτελούν μαρτυρία για το μυαλό και την συνείδηση πως χαρακτηρίζουν τη ζωή σου. Και για εκείνους που γνωρίζουν την ευγένεια των γονιών σου και την θυσία τους για χάρη των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανθρωπίνων αξιών, το παράδειγμά σου αποτελεί απόδειξη τιμής.

Γνωρίζουμε πως οι ηρωικές προσπάθειές τους στο όνομα των εβραίων κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν βασίζονταν σε κάποια θρησκευτική κοσμοαντίληψη αλλά στο παλαιό σφαιρικό όραμα της αγάπης για όλους τους ανθρώπους
και της αξίας κάθε ανθρώπινης ζωής.

Είθε ο Κύριος όλων να τους χαρίσει αιώνια ανάπαυση με τους Δίκαιους κάθε γενιάς που έχουν φανεί ευχάριστοι σε Εκείνον. Στον σημερινό κόσμο λέξεις όπως «αξία» «εμπιστοσύνη» και «πίστη» έχουν γίνει μέρος της ορολογίας του οικονομικού κόσμου.
«Αξία» «Εμπιστοσύνη» «Πίστη».

Αλλά το νόημα τους έχει αλλοτριωθεί από τις έννοιες της εμπιστοσύνης και της αφοσίωσης. Έχουν στην κυριολεξία συρρικνωθεί στον μικρότερο κοινό παρονομαστή: το χρήμα. Και σαν αποτέλεσμα γινόμαστε μάρτυρες της αιώνιας ανασφάλειας που εμφανίζεται όταν το χρυσάφι γίνεται περισσότερο πολύτιμο από την εμπιστοσύνη.

Πρόκειται για μια αντιστροφή που περιγράφεται ρητορικά από τον ίδιο τον Ιησού όταν ρώτησε:
«Ποιό είναι σπουδαιότερο: το χρυσάφι ή ο Ναός που καθαγιάζει το χρυσάφι;» (Ματθαίος 23:17)
Πίστη, Αφοσίωση, Εμπιστοσύνη.
Πίστη σε κάτι ανώτερο από τον εαυτό μας και τα συμφέροντά μας.
Αυτή είναι η ουσία του υλικού που δένει την ανθρώπινη οικογένεια μαζί.
Είτε μιλάμε για την οικογένεια ή το μεγαλύτερο έθνος, η πίστη σε κάτι ανώτερο είναι σημαντική για την υγιή ευημερία όλων.

Πραγματικά, όταν πρόκειται για πνευματικές απόψεις η ανθρώπινη οικογένειά μας έχει αρκετή ποικιλία: πολλές θρησκείες, πολλές ερμηνείες μέσα στις θρησκείες,
ακόμα και ένα μόνο εδάφιο ιερού κειμένου μπορεί να γίνει πηγή ατελείωτων
και πολύ συχνά ανώφελων διαφωνιών.

Όμως υπάρχει μια πραγματικότητα για την οποία όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε:
ότι μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη, τη γη. Με την ευρύτερη έννοια της λέξης, όλοι μοιραζόμαστε ένα οικοσύστημα. Ίσως θυμάστε πως το πρόθεμα «οίκο-» προέρχεται από την ελληνική λέξη «οίκος», που σημαίνει «σπίτι»

Αληθινά έχουμε ένα σπίτι για την μία ανθρώπινη οικογένεια και αυτή η οικογένεια πρέπει να το μοιραστεί και να είναι υπεύθυνη για αυτό. Η ανησυχία για το κοινό μας σπίτι είναι αυτό που μας έφερε πρόσφατα στη Νέα Ορλεάνη και στον σπουδαίο ποταμό Μισισιπή. Καθώς ταξιδέψαμε στον κόσμο για τα προηγούμενα 7 συμπόσια καταλάβαμε πως να φέρουμε κοντά τα φαινομενικά αντίθετα στρατόπεδα, όπως η επιστήμη και η θρησκεία, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να εγείρουμε την επίγνωση σχετικά με τους κινδύνους της αναποτελεσματικής δράσης ή της απραξίας.

Παρόλα αυτά, σαν αμιγώς πνευματικό ίδρυμα το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενθαρρύνει περισσότερα από τον απλό διάλογο. Φέρνουμε το βαθύ και διαχρονικό μήνυμα της συνδεσιμότητας όλων των ανθρώπων με τον Δημιουργό τους το δημιούργημά Του
και του ενός με τον άλλο.

Μέσα στο πλέγμα αυτής της σχέσης μπορούμε να ανακαλύψουμε τη λύση όχι μόνο στα προβλήματα που μαστίζουν τον κόσμο μας αλλά ακόμα και για εκείνους που πλήττουν και απειλούν τον κόσμο μας.

Αλλά δεν ήρθαμε εδώ απόψε μόνο για να μιλήσουμε γύρω από τις σχέσεις, ήρθαμε για να γιορτάσουμε μία. Συγκεντρωμένοι εδώ μαζί με όλους εσάς πρέπει να μιλήσουμε για αναζωογόνηση κάτι πολύ γνωστό στον κόσμο της κόκα κόλα.

Ανάμεσα σε τόσους φίλους και συνεργάτες στην διαρκή μάχη για ειρήνη και συμφιλίωση,
ενθυμούμαστε τον Ψαλμό:

«Δέστε τώρα, τι καλό και τι τερπνό να συγκατοικούν με ομόνοια αδελφοί»
Παλαιά Διαθήκη (Ψαλμοί 133:1)

Πραγματικά, καθώς προσευχόμαστε με ευχαρίστηση για όλους εσάς, γιορτάζουμε με χαρά στις καρδιές μας και με μεγάλη ευγνωμοσύνη την καλοσύνη του Θεού, του οποίου την αγάπη και το απέραντο έλεος ευχόμαστε να είναι με όλους εσάς.
Αμήν.
Ευχαριστώ
Παρακαλώ καθίστε.

Έχω ένα μικρό αναμνηστικό. Μικρό και σπουδαίο. Αναμνηστικό για την Δάφνη και τον Μουχτάρ Αυτό είναι το Άγιο Κοράνι. Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων αδελφών μας."

Παράθυρο για τουρκικό εποικισμό της Θράκης

13/02/2010

Παράθυρο για τουρκικό εποικισμό της Θράκης ανοίγει η «φιλάνθρωπη» κυβέρνηση

http://kostasxan.blogspot.com/2010/02/blog-post_13.html

•Επιστροφή της ιθαγένειας στους μουσουλμάνους που έφυγαν από τη Θράκη ζητάει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χατζηοσμάν, ενώ ξεχνάει τους έλληνες που εκδιώχθηκαν από την Τουρκία
•Το νομοσχέδιο της νομιμοποίησης της λαθρομεταναστών, στάθηκε η αφορμή της "αίτηση" του μουσουλμάνου κυβερνητικού βουλευτή
•Συνεχίζει η ανεκδιήγητη κυβέρνηση να μην κατανοεί το μέγεθος του σφάλματός της που θα επιφέρει σειρά προβλημάτων εθνικού χαρακτήρα

Ενώ γινόταν συζήτηση στην ελληνική Βουλή στην Επιτροπή του Υπ. Εσωτερικών,
για το νομοσχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός Εσωτερικών, με θέμα την «Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα», άρπαξε την ευκαιρία ο βουλευτής Ροδόπης Αχμέτ Χατζηοσμάν και ζήτησε την αναίρεση της απόφασης περί ακύρωσης της ιθαγένειας σε μουσουλμάνους που έφυγαν από τη Θράκη.
Συγκεκριμένα στην ελληνική Βουλή ο μουσουλμάνος κυβερνητικός βουλευτής κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου που κατέθεσε ο υπουργός Εσωτερικών, με θέμα την «Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα», άδραξε την ευκαιρία και ζήτησε διάταξη που θα αποδίδει την ελληνική ιθαγένεια στους ανιθαγενείς της μειονότητας μέσω της ανάκλησης της απόφασης αφαίρεσής της.
Επικαλούμενος τη διάταξη που αφορά την ελληνοποίηση των παιδιών δεύτερης γενιάς των (λαθρο)μεταναστών, χαρακτήρισε ως «μεγαλύτερα θύματα» τους μουσουλμάνους που έφυγαν –οριστικά- από την Ελλάδα αποδεχόμενοι την απώλεια της ελληνικής υπηκοότητας και ιθαγένειας…!
Ο κύριος Χατζηοσμάν, συμπλήρωσε τα λεγόμενά του, ισχυριζόμενος πως «αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν σε καθεστώς μετανάστευσης χωρίς να το επιλέξουν οι ίδιοι». Μάλιστα, απορίας άξιο είναι πως ο κύριος Χατζηοσμάν θεωρεί πως η Τουρκία δεν αποτελεί χώρα ασφάλειας, λέγοντας χαρακτηριστικά «βρέθηκαν σε ένα καθεστώς που δεν τους παρείχε καμία προστασία και καμία ασφάλεια, εκτεθειμένοι σε πολλούς κινδύνους και πρωτίστως έμαθαν να ζούνε με τον φόβο και την ανασφάλεια»!!!
Ο κύριος Χατζηοσμάν δεν δίστασε να βάλει και τον κατάλληλο συναισθηματισμό στα λεγόμενά του, προσθέτοντας πως «το μοναδικό έγκλημα γι αυτά τα παιδιά ήταν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους (εννοώντας την Ελλάδα), συνήθως χωρίς να έχουν καμία άλλη επιλογή, στην προσπάθεια των γονιών τους να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους».
Το καλύτερο, ο μουσουλμάνος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το άφησε για το τέλος, λέγοντας επακριβώς:
«Θέλω στη σημερινή μου παρέμβαση να προτείνω κι εγώ κάτι χρήσιμο που πιστεύω ότι μπορεί να προστεθεί στο παρόν νομοσχέδιο ως συμπληρωματική ειδική διάταξη.
Το άρθρο 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας το οποίο τέθηκε σε ισχύ το 1955, καταργήθηκε το 1998 χωρίς αναδρομική ισχύ. Το άρθρο αυτό αφαιρούσε αυθαίρετα ιθαγένειες από πολλούς συμπολίτες μας. Θύματά του υπήρξαν κατά κύριο λόγο Έλληνες πολίτες, μέλη της μειονότητας της Θράκης.
Σήμερα πολλοί συμπολίτες μας, μέλη της μειονότητας, υφίστανται καθημερινά τις αρνητικές συνέπειες της απώλειας ιθαγένειας. Πρότασή μου είναι να υπάρξει μία διάταξη η οποία θα αποδίδει την ελληνική ιθαγένεια στους ανιθαγενείς της μειονότητας μέσω της ανάκλησης της απόφασης αφαίρεσης της ελληνικής τους ιθαγένειας.
Πρόκειται για μία άδικη πολιτική που εφαρμοζόταν επί πολλές δεκαετίες, αλλά πρωτίστως πρόκειται για μία πολιτική καταπάτησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι άδικο οι συνέπειες αυτής της καταπάτησης να βαραίνουν μέχρι και σήμερα τα θύματα του άρθρου 19. Πρέπει να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα αυτό. Παρακαλώ κύριε υπουργέ να μελετήσετε προσεκτικά την πρότασή μου με την ευκαιρία του παρόντος νομοσχεδίου που αφορά ζητήματα ιθαγένειας».
Σε αυτό το σημείο, όμως θα πρέπει ίσως ο κύριος Χατζηοσμάν να θυμηθεί τα την προεκλογική εκστρατεία και τα λεγόμενα της Ζεϊμπέκ Αϊσέλ, της κοπέλας που επέστρεψε στην Ελλάδα και που έφτασε μέχρι και να διεκδικήσει βουλευτικό αξίωμα (με την ομπρέλα της Νέας Δημοκρατίας) υποσχόμενη πολλά χρήματα, στους Πομάκους της Ξάνθης, ενώ χρησιμοποιούσε την τουρκική γλώσσα (πόσο ελληνίδα είναι άραγε;) προκαλώντας τους έλληνες πομάκους με τον εμφανέστατο τουρκισμό τους.
Προφανώς, ο κύριος Χατζηοσμάν, ονειρεύεται να επιστρέψουν Τούρκοι πολίτες στην Θράκη, όλοι εκείνοι που την εγκατέλειψαν φοβούμενοι για πιθανά αντίποινα από την Ελλάδα, αμέσως μετά το γνωστό πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης. Φυσικά, έφυγαν επειδή είχαν σαφέστατους λόγους να αποφύγουν το νόμο λόγω αδικημάτων κατά της Ελλάδας ή λόγω ιδιότυπων συμπεριφορών έναντι συμπολιτών τους. Στο μεγαλύτερο αριθμό τους, οι «εκδιωχθέντες» (αποχώρησαν με την θέλησή τους και ας ισχυρίζονται η Άγκυρα και ο κύριος Χατζηοσμάν οτιδήποτε άλλο…) ήταν άνθρωποι που προκάλεσαν ποικιλοτρόπως στην Θράκη, η οποία ποτέ δεν έπαψε να είναι στρατηγικός στόχος της «μητέρας πατρίδας».
Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθύνω μία ερώτηση στον κύριο Χατζηοσμάν, αφού είναι γνωστές οι καλές του σχέσεις με την κυβέρνηση Ερντογάν και οι στενές επαφές που διατηρεί με πλήθος αξιωματούχων της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Τουρκίας:
Κύριε Χατζηοσμάν, μπορείτε να υποβάλλετε μία τέτοια πρόταση και στο τουρκικό κοινοβούλιο, αιτούμενος να επιστρέψουν ΟΛΟΙ οι εκδιωχθέντες έλληνες από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο, την Τένεδο, τον Πόντο και τις πλούσιες πόλεις της Μικράς Ασίας;
Δεν θα ήταν άσχημο εάν ήσασταν αρκετά «χουβαρντάς» και ζητούσατε και την επιστροφή των περιουσιών όλων αυτών των αδίκως εκδιωχθέντων ελλήνων, των οποίων ο πλούτος και οι ικανότητες έκαναν τον Κεμάλ Ατατούρκ και τους συνεχιστές της πολιτικής του να τρέμουν στην ιδέα πως θα κυβερνούν μία Τουρκία της οποίας πλούτος (άρα και η δύναμη) βρισκόταν στα χέρια των «ρωμιών»…

Κωνσταντίνος