Η σφαγή των κρητών από τον Νικηφόρο Φωκά.

Οι άραβες πήραν τον έλεγχο της Κρήτης από τους βυζαντινούς το 824 μ.χ.Ήταν άραβες σαρακηνοί από την Κόρδοβα της Ισπανίας με ηγέτη τους τον ανδαλουσιανό εμίρη Άμπου Χαφς Ουμάρ. Αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ισπανία από τους μουσουλμάνους κυβερνήτες της Ανδαλουσίας περίπου το 813 επειδή στασίασαν εναντίον τους.Αφού επιδίωξαν μια καινούρια πατρίδα στην Αίγυπτο, κατεβαλαν την Αλεξάνδρεια το 818, αλλά εκδιώχθηκαν πάλι από εκεί και αναγκάστηκαν να επιδιώξουν ξανά να βρούν καταφύγιο, κι έτσι έφθασαν τελικά στην Κρήτη. Άρχικά ήταν μονάχα μερικές χιλιάδες , αλλά λόγω της πτώσης της βυζαντινής στρατιωτικής παρουσίας στην Κρήτη, κατόρθωσαν τελικά να πάρουν τον έλεγχο ολόκληρου του νησιού αν και αυτή η κατάκτηση διηρκεσε μια κάποια χρονική περίοδο. Οικοδόμησαν σύντομα μια πόλη φρούριο που περιβλήθηκε από μια βαθιά τάφρο (Χαντάκι) και την ονόμασαν Χαντάκ.(Χάνδακας στα ελληνικά).

Ο Χάνδακας έγινε η πρωτεύουσα του νέου αραβικού κράτους γνωστού ως Εμιράτο της Κρήτης,και είναι το σημερινό Ηρακλείο. Ήταν από εδώ που η κατάκτηση ολόκληρου του νησιού έγινε κατορθωτή. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από συνεχείς επιδρομές και το νησί έχει γίνει το μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο στην ανατολή. Ο Άμπου Χάφς εργάσθηκε με φανατισμό για την εξαφάνιση του χριστιανισμού και τον πλήρη εξισλαμισμό του νησιού. Γεγονός που το πέτυχε εν πολλοίς αν υπολογισθεί ότι ενάμιση αιώνα μετά όταν οι Βυζαντινοί ανέκτησαν τη Κρήτη ελάχιστα ίχνη της χριστιανικής θρησκείας σώζονταν.

Εντούτοις, αντίθετα από όσα έχουν γραφτεί από πολλούς έλληνες ιστορικούς,οι άραβες που ήρθαν στην Κρήτη, δεν ήταν όλοι πειρατές. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς ήταν πολύ μορφωμένοι και έφεραν μαζί τους από την αραβική Ισπανία,τον προηγμένο πολιτισμός τους. Υπολογίζεται ότι περίπου 40.000 άραβες μετανάστευσαν στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους στο νησί που κράτησε περίπου 138 χρόνια. Αυτοί οι μετανάστες με την πάροδο του χρόνου έσμιξαν με τον ντόπιο πληθυσμό. Κατά τη διάρκεια του αραβοκρατίας στην Κρήτη, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού του νησιού,αραβοποίηθηκε,και υιοθέτησε τη μουσουλμανική θρησκεία καθώς επίσης και την αραβική γλώσσα.

Εντούτοις οι άραβες δεν κατόρθωσαν να επεκτείνουν την κυριαρχία και τον πολιτισμό τους στους κρητικούς που ζούσαν στα ορεινά μέρει του νησιού, τα οποία ήταν απομονωμένα και απρόσιτα όπως τα ορεινά Σφακιά. Σε εκείνες τις περιοχές, οι κρητικοί αφέθηκαν μόνοι τους, και συνέχισαν να ασκούν τη χριστιανική τους λατρεία και να μιλούν την εγγενή ελληνική κρητική διάλεκτό τους.’Ομως αυτοί ήταν μόνο μερικές χιλιάδες.

Ο Νικηφόρος Φωκάς, ο αρμένιος ανώτατος διοικητής του βυζαντινού στρατού και ο μεταγενέστερος αυτοκράτορας του βυζαντινού κράτους, θέλησε να πάρει το νησί από τους άραβες και να φέρει την Κρήτη πίσω στη βυζαντινή αυτοκρατορία, καθώς επίσης και να φέρει τους κρητικούς πίσω στο χριστιανισμό. Στις 7 Μαίου του 961,αφού συνκρότησε μια μεγάλη αρμάδα,έβαλε πλώρη για να απελευθερώσει την Κρήτη και από την αραβική κυριαρχία. Μετά από αρκετούς μήνες πολιορκίας, ο βυζαντινός στρατάρχης, πήρε τον εμίρη της Κρήτης ως όμηρο και κατάφερε να νικήσει τους άραβες.Η Κρήτη για άλλη μια φορά ήταν σε βυζαντινά χέρια.

Το τι επακολούθησε είναι ένα μέρος της ιστορίας που πολλοί δεν θέλουν να θυμούνται, και άλλοι να μην γίνεται γνωστό στο κόσμο.Ο Νικηφόρος Φωκάς κατάσφαξε ουσιαστικά σχεδόν όλο τον κρητικό πληθυσμό που υπολογίζεται ότι ήταν 200.000(άλλοι τους βάζουν στις 270,00), μουσουλμάνους κρητικούς και άραβες μαζί. Ιστορικές πηγές εκείνης της εποχής αξιώνουν ότι δεν έμεινε ούτε ένας σαρακινός ζωντανός στο νησί μέχρι ο Φωκάς αποτελειώσει τις σφαγές του. Μόλις πήρε τον έλεγχο του νησιού έκανε άλλη εκστρατεία,αυτή τη φορά πολιτισμική. Δεν άφησε ούτε ίχνος της αραβικής παρουσίας στην Κρήτη.Τα χάλασε και τα κατάστρεψε όλα. Τα μουσουλμανικά τεμένη χαλάστηκαν και στη θέση τους έκτισε εκκλησίες, και μετά άρχισε μια άλλη εκστρατεία ιεραποστολική για να φέρει τους λίγους κρητικούς που επέζησαν τη σφαγή πίσω στο χριστιανισμό.

Μετά από τη νίκη του εναντίον των αράβων στην Κρήτη, ο Νικηφόρος Φωκάς επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, για να διαπιστώσει ότι λόγω των αποτρόπαιων πράξεων του στην Κρήτη δεν του δόθηκε η συνηθισμένη θριαμβευτική τιμή ενός νικητή και επιτράπηκε μόνο μια επευφημία στον ιππόδρομο. Δύο χρόνια μετά από την κατάκτηση της Κρήτης το 963, με δόλια μέσα έγινε αυτοκράτορας του Βυζαντίου.

Με τον Φωκά ως αυτοκράτορα του βυζαντινού κράτους, μια νέα αναγέννηση του χριστιανισμού πήρε το δρόμο της για την Κρήτη.Έστειλε στο νησί μεγάλο αριθμό ιεραποστόλων, ιερέων και μοναχών για να διαδώσουν τον λόγον του χριστιανισμού σε όλο νησί. Μεταξυ άλλων, οι πιό γνωστοί σε μας είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Ξένος και Νίκων ο Μετανοείτε πού πήρε αυτό το επώνυμο γιατί έλεγε συνεχώς στους κρητικούς και επιστρέψετε στον Χριστιανισμό”. Επιπλέον εκατοντάδες εκκλησιών είχαν κτιστεί σε όλο το νησί.

Όμως η Κρήτη έμεινε με πολύ λίγο πληθυσμό μετά από την κατασφαγή των κρητικών και των αράβων.Το βυζάντιο διαίρεσε το νησί σε Φέουδα και εγκαθιστά στην Κρήτη διαλεχτές οικογένειες της Κωνσταντινουπόλεως, Φωκάδες, Μελισσηνούς, Μουσούρους, Χορτάτζηδες, Σκορδίληδες, Γαβαλάδες, κλπ. Πολλές από εκείνες τις οικογένειες υπάρχουν στην Κρήτη μέχρι και σημέρα.Μαζί με αυτούς έστειλε χιλιάδες αποίκους από όλη τη βυζαντινή αυτοκρατορία για να κατοικήσουν στην Κρήτη.Κατά συνέπεια αρμένιοι,σλάβοι,έλληνες του Πόντου,και άλλες εθνικότητες βρήκαν μια νέα πατρίδα στην Κρήτη.Άφησαν τα τοπωνύμια τους στο νησί:Αρμένοι (στις επαρχίες Ρεθύμνης,Αποκορώνου και Σητείας), Αρμενοχώρι (στην επαρχία Κίσσαμου), Αρμενιανά (στην επαρχία Αμορίου) Σκλάβοι και Σκλαβεδιάκου στη Σητεία, Ρωσοχώρια στην (επαρχία Πεδιάδος),Τσακώνων (στην επαρχία Σελίνου) κτλ.

Είναι παραδεκτό από τους ιστορικούς ότι εάν ο Νικηφόρος Φωκάς, δεν απελευθέρωνε την Κρήτη από τους άραβες, οι κρητικοί σήμερα θα είχαν γίνει οπωσδήποτε άραβες, όπως τόσα πολλά άλλα έθνη στην περιοχή, και δεν θα ήταν σήμερα ούτε έλληνες αλλά ούτε και θα μιλούσαν ελληνικά.

NOCTOC

http://antichainletter.wordpress.com/2011/12/28/krites/