Βακχεία

 Γιορτές της αρχαιότητας προς τιμήν του θεού Διονύσου (Βάκχου), οι οποίες από τη Μεγάλη Ελλάδα πέρασαν στη Ρώμη, κατά τον 2ο αι. π.Χ., με την ονομασία Bacchanalia (από το λατινικό όνομα του Βάκχου, Bacchus), που στα ελληνικά αποδόθηκε ως Μπακανάλια ή Βακ(χ)ανάλια.
Όσοι μετείχαν στα ρωμαϊκά Β. σχημάτιζαν καλά οργανωμένες μυστικές ενώσεις, με αρχηγούς οι οποίοι ονομάζονταν μάγιστροι (magistri) και με δικούς τους ιερείς.
 Οι μυημένοι γιόρταζαν κρυφά τα Β. και ήταν δεσμευμένοι με όρκο που τους απαγόρευε να αποκαλύπτουν στους αμύητους όσα είχαν σχέση με τη θρησκεία τους. Οι μυστηριακές αυτές τελετές και συνήθειες έβαλαν σε υποψία τις αρχές, καθώς κυκλοφορούσαν φήμες ότι τα Β. ήταν τελετές οργιαστικές, ανόσιες, ακόμη και εγκληματικές. Έφτασε, μάλιστα, να θεωρηθεί το θρησκευτικό κίνημα των Β. ανατρεπτικό και επικίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους. Έτσι, το 186 π.Χ. η Σύγκλητος νομοθέτησε αυστηρότερα μέτρα εναντίον των Β. και τα απαγόρευσε. Οι ενώσεις των μυημένων διαλύθηκαν και τα μέλη τους υπέστησαν διώξεις. Μερικοί συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο ως κοινοί εγκληματίες, ενώ άλλοι αυτοκτόνησαν.