Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

"Μύθοι" πίσω από... τις συνοικίες της Αθήνας! Γιατί ονομάστηκαν έτσι τα Εξάρχεια, το Χαλάνδρι ή η Ιερά Οδός;;;


Οι επικρατέστερες ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα ονόματα διαφόρων συνοικιών της πρωτεύουσας
Εξάρχεια, Πλάκα, Μετζ, Θησείο, Γκύζη ... σε μια προσπάθεια καταμέτρησης των πυκνοκατοικημένων σήμερα περιοχών της πρωτεύουσας πολλά ονόματα έρχονται στο νου, αυτό που παραμένει ίσως άγνωστο είναι η αφορμή της κάθε ονοματοδοσίας.
Ρεπορτάζ: Νίκη Παπάζογλου
Ποιος ήταν ο Έξαρχος και γιατί ο Γύζης μετονομάστηκε σε Γκύζης, βρέθηκε πράγματι κάποια πλάκα που έδωσε το όνομά της στην ομώνυμη περιοχή και ποιοι αέρηδες φυσούσαν στην Πλάκα... Αν και οι εκδοχές για κάποιες από αυτές είναι αρκετές και αμφιλεγόμενες σε μια προσπάθεια να γνωρίσουμε καλύτερα την πόλη μας θα καταγράψουμε τις επικρατέστερες εξ αυτών.
Κλαυθμώνος
Τα επίσημα ονόματά της, στο πέρασμα των χρόνων, ήταν πολλά: Πλατεία Αισχύλου, Πλατεία Νομισματοκοπείου, Πλατεία 25ης Μαρτίου, Πλατεία Δημοκρατίας, Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης. Παρόλα αυτά η ανεπίσημη ονομασία της, που επικρατεί μέχρι και σήμερα ίσως αποτελεί μία από τις γνωστότερες ιστορίες ονοματοδοσίας. Την εποχή που η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν άγνωστη λέξη, κάθε νέα κυβέρνηση συνήθιζε να απολύει τους προηγούμενους αντικαθιστώντας τους με νέους πιο έμπιστους... Έτσι σε κάθε αλλαγή, οι απολυμένοι ή αλλιώς Παυσανίες, περιφέρονταν στην γύρω περιοχή με κλαυθμούς και οδυρμούς με σκοπό την επαναπρόσληψή τους. Σε μια προσπάθεια περιγραφής της εν λόγω κατάστασης, ο δημοσιογράφος της Εστίας, Δημήτρης Καμπούρογλου, εμπνεύστηκε και έγραψε για πρώτη φορά το όνομα Πλατεία Κλαυθμώνος που από τότε συνοδεύει τόσο την πλατεία όσο και την περιοχή γύρω από αυτή.
Αιόλου - Αέρηδες
Όταν πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους έγινε η Αθήνα το 1905, ο πρώτος δρόμος που χαράχτηκε, ξεκινούσε από τους Αέρηδες, από το ηλιακό Ωρολόγιο του Κυρρήστου κάτω από την Ακρόπολη. Τα ανάγλυφα που υπάρχουν στις οκτώ μαρμάρινες πλευρές του, τα οποία απεικονίζουν τους οκτώ κύριους ανέμους που θαυμάζουμε μέχρι και σήμερα, ώθησαν τους μελετητές της εποχής να υποθέσουν εσφαλμένα πως επρόκειτο για Αρχαίο Ναό του Αιόλου. Αν και η προέλευση τόσο του ηλιακού ρολογιού όσο και του ανεμολογίου που βρισκόταν απ' έξω με τα χρόνια αποκαταστάθηκε, τα ονόματα Αέρηδες και Αιόλου διατηρήθηκαν, για την περιοχή και τον δρόμο αντίστοιχα μέχρι και σήμερα.
Σύνταγμα
Έως τις 3 Σεπτεμβρίου του σωτήριου έτους 1843, ήταν γνωστή με το όνομα πλατεία Ανακτόρων ενώ στο σχέδιο πόλεως αναφερόταν ως Πλατεία Θουκυδίδου. Παρόλα αυτά ο εξεγερμένος λαός- υποστηριζόμενος και από τον στρατό- που απαιτούσε «Σύνταγμα», βροντοφωνάζοντας τη μόνη αυτή λέξη έξω από το παλάτι του Όθωνα, αποτέλεσε την αιτία της ονομασίας της εν λόγω πλατείας και της γύρω περιοχής σε Συντάγματος.
Θησείο
Στο λόφο της αρχαίας αγοράς, χτίστηκε το 450 - 440 π. Χ. και διατηρείται μέχρι και σήμερα, ο ναός του Ηφαίστου. Παλαιότερα βέβαια ο ναός αυτός, της βορειοδυτικής πλευράς της Αρχαίας Αγοράς, είχε λανθασμένα ονομαστεί «Θησείο» λόγω των ανάγλυφων παραστάσεων στις μετώπες του, που σχετίστηκαν με τους άθλους του Θησέα.
Θησείο παρόλα αυτά υπήρξε.Ήταν ένα ιερό που κτίσθηκε το 471-468 π.Χ. για να ταφούν τα οστά του θρυλικού βασιλιά της πόλης, Θησέα, που ο Κίμων έφερε από τη Σκύρο.Αν και η ονομασία του ναού αποκαταστάθηκε, η περιοχή διατήρησε την τότε ονομασία της.
Ζωγράφου
Οι μεγάλες εκτάσεις που διέθετε στην περιοχή ο Ιωάννης Ζωγράφος φαίνεται πως έδωσαν το όνομα του στην περιοχή αυτή. Ο Ζωγράφος, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, μοίρασε και πούλησε σε 100 οικογένειες, τμήματα από τα κτήματά του που συνέστησαν στις αρχές του περασμένου αιώνα την κοινότητα Ζωγράφου. Οι τότε αναφορές κάνουν λόγο για κατοίκους που διαμένουν στα κτήματα του Ζωγράφου και παρόλο που οι κάτοικοι και οι ιδιοκτήτες των κτημάτων έχουν διαφοροποιηθεί, η περιοχή ακόμη και σήμερα φέρει το όνομά του.
Ψυρρή
Η ονομασία της περιοχής φαίνεται να προέρχεται από τα μεσαιωνικά χρόνια, από το επώνυμο Ψυρής, που έφερε κάποιος Αθηναίος, ο οποίος είχε κτίσει την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στο χώρο περίπου της σημερινής πλατείας Ηρώων. Η εκκλησία κατεδαφίστηκε, μαζί με άλλες μεσαιωνικές εκκλησίες των Αθηνών, το επώνυμο όμως Ψυρής, το οποίο σημαίνει Ψαριανός- καταγόμενος από το νησί Ψαρά- διατηρήθηκε ονοματοθετώντας την περιοχή. Βέβαια σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η περιοχή πήρε το όνομά της από την αρβανίτικης προέλευσης λέξη ψερι που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει χώρος που μαζεύονται οκνηροί, υποδεικνύοντας έτσι τους κουτσαβάκηδες που συγκεντρώνονταν στην περιοχή.
Βαρβάκειος
Στα Ψαρά και στην Ήπειρο ζει ένα είδος γερακιού, με διαπεραστικό βλέμμα, το όποιο φέρει το όνομα «βαρβάκης». Παρομοιάζοντας οι συμμαθητές του το βλέμμα του γερακιού με αυτό του Ιωάννη Λεοντίδη, του έδωσαν το παρατσούκλι «βαρβάκη». Ο Λεοντίδης, πλοίαρχος, καταδρομέας κατά τον ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1770 και κατόπιν αυλικός σύμβουλος στην αυλή της Αικατερίνης της Ρωσίας, επιδόθηκε σε κοινωφελή έργα στην Ελλάδα και στη Ρωσία και δώρισε με τη διαθήκη του το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος, για την ίδρυση μεταξύ άλλων του Βαρβάκειου Λυκείου. Το νεοκλασικό κτίριο του λυκείου ανεγέρθηκε το 1859, απέναντι από την Αγορά της οδού Αθηνάς, κάηκε το 1944 στα Δεκεμβριανά και κατεδαφίστηκε το 1956. Το μόνο που απέμεινε από αυτό είναι η αγορά απέναντί του που διατήρησε μέχρι και σήμερα το όνομά του.
Πλάκα
Όπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο του Δ. Καμπούρογλου «Αι παλαιαί Αθήναι» στο σημείο που τέμνονταν οι οδοί Αδριανού και Τριπόδων υπήρχε τοποθετημένη στο έδαφος μια λευκή πλάκα μεγάλων διαστάσεων, η οποία και αποτέλεσε την ανάδοχο της ονομασίας της τοποθεσίας.
«Αλλά διατί Πλάκα; Εις το σημείον κατά το οποίον σήμερον η οδός Κυδαθηναίων τέμνεται δια των οδών Αδριανού και Τριπόδων υπήρχε στερεώς τοποθετημένη επί του εδάφους λευκωτάτη τις και μεγάλων διαστάσεων πλάξ. Ιδού η ανάδοχος ονομασία της τοποθεσίας».
Παρόλα αυτά πολλοί είναι εκείνοι που αμφισβητούν αυτή την εκδοχή θεωρώντας επικρατέστερη εκείνη της αρβανίτικης λέξης «πλιάκα», που σημαίνει παλιό, αρχαίο ή και γιαγιά. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή λοιπόν, οι αρβανίτες και οι λοιποί μουσουλμάνοι μισθοφόροι, που εγκαταστάθηκαν τον 16ο αιωνα στην μέχρι τότε εγκαταλειμμένη περιοχή της Πλάκας, συνήθιζαν να την χαρακτηρίζουν ως παλιά Αθήνα, χρησιμοποιώντας το όνομα Πλιάκα που σιγά-σιγά μετατράπηκε στο σημερινό Πλάκα.
Γκύζη
Το 1901, το μικρό κάθετο δρομάκι στην Αλεξάνδρας πήρε το όνομα Γκύζη από τον μεγάλο ζωγράφο από την Τήνο Νικόλαο Γύζη. Η παράφραση του ονόματος του Γύζη σε Γκύζη οφείλεται στον τρόπο εκφοράς του ονόματος του ζωγράφου , κατά την περίοδο που διέμενε στην Γερμανία, όπου εξαιτίας των λατινικών χαρακτήρων από Γύζης μετατράπηκε σε Γκύζης. Όταν το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να τον τιμήσει μετά θάνατον επέλεξε την λανθασμένη εκφορά του ονόματος του κι έτσι η περιοχή που πήρε το όνομα του δρόμου εξακολούθησε να λέγεται Γκύζη.
Γουδή
Σε αναγνώριση της προσφοράς στον επαναστατικό αγώνα του 1821, της οικογένειας Γουδή των Σπετσών, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος αποφάσισε να της παραχωρήσει εκτάσεις που κάλυπταν την σημερινή ομώνυμη περιοχή και άλλα τμήματα του Παπάγου και του Χολαργού. Έτσι η περιοχή βαφτίστηκε από τα «κτήματα του Γουδή» μόνο που για αρκετά χρόνια λόγω παρήχησης με το μαγειρικό σκεύος, από Γουδή μετατράπηκε σε Γουδί. Μετά από έρευνα κατοίκου της περιοχής τα αποτελέσματα της οποίας κατέθεσε στο ΥΠΕΧΩΔΕ, στο Υπουργείο Πολιτισμού και στον Δήμο Αθηναίων, δρομολογήθηκε η αντικατάσταση του ονόματος Γουδί με το σωστό Γουδή.
Αλεξάνδρας
Η γνωστή αθηναϊκή λεωφόρος, πήρε την ονομασία της από την ιδιαίτερα αγαπητή στον ελληνικό λαό, πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, κόρη του Γεωργίου Α΄ και της Βασίλισσας Όλγας, μετά τον πρόωρο θάνατό της. Η Αλεξάνδρα που παντρεύτηκε το 1889 τον Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς, γιο του τσάρου Αλεξάνδρου Γ', πέθανε τρία χρόνια αργότερα, κατά τον δεύτερο τοκετό της. Έτσι το 1891 ο εξοχικός χωματόδρομος , που ένωνε την λεωφόρο Πατησίων με τους Αμπελόκηπους, αφού το Πεδίον του Άρεως δημιουργήθηκε πολύ αργότερα(1934), πήρε το όνομα της αδικοχαμένης πριγκίπισσας.
Ιερά Οδός
Η Ιερά Οδός ήταν ο δρόμος που διέσχιζε -για 22 χιλιόμετρα- η πομπή των Ελευσινίων Μυστηρίων. Ξεκινούσε από το Ιερό της Ελευσίνας και κατέληγε στην Ιερά Πύλη των Αθηνών, ερείπια της οποίας σώζονται σήμερα στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, εκεί που καταλήγει και η σημερινή Ιερά Οδός. Αν και για ένα διάστημα, ο δρόμος μετονομάστηκε σε δρόμος του Μωρηά, όταν χαράχθηκε το πρώτο ρυμοτομικό σχέδιο της Αθήνας, από τους Κλεάνθη και Σάουμπερτ, στις αρχές του 19ου αιώνα, ξαναπήρε την αρχαία του ονομασία, αποτελώντας μέχρι και σήμερα ένα από τα λίγα ονόματα που άντεξαν στην Ιστορία, χωρίς να παραποιηθούν ή να «μετακινηθούν» γεωγραφικά.
Μετς
Το 1872 ο Κάρολος Φιξ , γιος του Ιωάννη Φιξ, ιδρυτή της γνωστής ζυθοποιϊας, άνοιξε στην περιοχή που εκτεινόταν γύρω από τον λόφο του Λογγίνου, την μπυραρία Μετς που αργότερα μετατράπηκε σε καφέ αμάν, σήμα κατατεθέν της περιοχής. Η έμπνευση για την ονομασία της τότε μπυραρίας Μετς, φαίνεται πως προήλθε από την γαλλική πόλη Metz, εκεί όπου δόθηκε η τελευταία μάχη του γαλλο-πρωσικού πολέμου το 1871.
Φιλοθέη
Η ιστορία της Φιλοθέης ξεκινά από τη δεκαετία του 1920, όταν η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος επέλεξε την περιοχή για να δημιουργήσει έναν οικισμό για να κατοικήσουν οι υπάλληλοί της. Το 1929, με την ίδρυση του Οικοδομικού Συνεταιρισμού των υπαλλήλων της Εθνικής Τραπέζης, προτάθηκε η κοινότητα να ονομαστεί Νέα Αλεξάνδρεια. Όμως κατά την διάρκεια των εργασιών αποκαλύφθηκε η κρύπτη όπου είχε καταφύγει και εξέπνευσε η Αγία Φιλοθέη κι έτσι προς τιμήν της, μετονομάστηκε σε κοινότητα Φιλοθέη.
Ψυχικό
Αν και αρκετές οι εκδοχές σύμφωνα με τις οποίες η περιοχή του Ψυχικού ονομάστηκε έτσι, θα αναφέρουμε τις επικρατέστερες. Μια παράδοση αναφέρει ότι στο σημείο αυτό στάθηκε να ανασάνει ο μαραθωνομάχος Φειδιππίδη που φτάνοντας ανήγγειλε στους Αθηναίους το περίφημο «νενικήκαμεν» και στη συνέχεια ξεψύχησε.... Άλλη εκδοχή υποστηρίζει πως η ονομασία προήλθε από το πηγάδι που άνοιξε εκεί η Αγία Φιλοθέη κατά το 16ο αιώνα, για να ξεδιψούν οι διαβάτες και οι γύρω αγρότες, ενώ σύμφωνα με την τρίτη εκδοχή η περιοχή πήρε το όνομά της από ένα πηγάδι που είχε όμως ανοιχτεί στη νότια πλευρά του Γηροκομείου από τους ιδιοκτήτες του, το οποίο και καταργήθηκε το 19ο αιώνα, κατά τις εργασίες καθαρισμού και αποκατάστασης του κεντρικού αγωγού του Αδριάνειου Υδραγωγείου.
Εξάρχεια
Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία των Εξαρχείων είναι αυτή που θέλει τον Έξαρχο, έναν Ηπειρώτη κάτοικο της περιοχής να διατηρεί το ξακουστό μπακάλικό του στη γωνία των οδών Σολωμού και Θεμιστοκλέους στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Από το επίθετό του βαφτίστηκε η γειτονιά του, αρχικά προφορικά και εν συνεχεία και επίσημα.
Χαλάνδρι
Η περιοχή που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Φλύα, συνώνυμο της εύκαρπης γης, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή μετονομάστηκε σε Χαλανδρί χάρη στον Τούρκο μεγαλογαιοκτήμονα Χαλά Μπέη στον οποίο άνηκαν μεγάλες εκτάσεις γης κατά την τουρκοκρατία. Άλλοι πάλι θέλουν την λέξη να προέρχεται από τις λέξεις «χαλάν»+ «ντερέ» όπου ντερές ήταν ο αγάς που διοικούσε επί τουρκοκρατίας το χαλάν, δηλαδή το ρέμα.
Βέβαια υπάρχει και η θεωρία πως το Χαλάνδρι ονομάστηκε έτσι επειδή διέθετε χίλιους άνδρες (Χιλιάνδριον Χαλάνδριον) αλλά και εκείνη που θέλει το Χαλάνδρι να προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη «χαλούνδρα» που σημαίνει περιβόλι, απεικονίζοντας τα περιβόλια που παλαιότερα, με τη συμβολή του ρέματος, κατέκλυζαν την περιοχή.

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Ποιο θα (κατα)δικασουν την Χρυση Αυγη;

Ξεπατικώνω εδώ από την ιστοσελίδα Zougla.gr πρόσφατο άρθρο, σχετικό με την προαναγγελθείσα [κατα]δίκη της Χρυσής Αυγής... "...

Στα χέρια του εισαγγελέα εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου αναμένεται να διαβιβαστεί η δικογραφία για τη Χρυσή Αυγή, καθώς οι εφέτες ειδικές ανακρίτριες που χειρίστηκαν την υπόθεση, Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου, κήρυξαν το πέρας της πολύμηνης ανάκρισης.
Ο κ. Ντογιάκος θα διατυπώσει την πρότασή του προς το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, σχετικά με την παραπομπή ή μη σε δίκη ενώπιον του...  Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων των συνολικά 78 κατηγορουμένων.
Τον τελικό λόγο για την περαιτέρω ποινική μεταχείριση των εμπλεκομένων στην υπόθεση θα έχει το Συμβούλιο Εφετών, τα μέλη του οποίου σε διάστημα δύο μηνών από τη στιγμή που θα έχουν στα χέρια τους την εισαγγελική πρόταση θα αποφανθούν με αμετάκλητο βούλευμα.
Αμέσως μετά θα προσδιοριστεί η εκδίκαση της υπόθεσης, η οποία εκτιμάται ότι θα ξεκινήσει λίγο πριν ή αμέσως μετά το τέλος του χρόνου, ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο ακόμη πού θα διεξαχθεί η δίκη, καθώς εκτιμάται ότι θα απαιτηθεί ειδικός χώρος, λόγω του αριθμού των κατηγορουμένων, των συνηγόρων, μαρτύρων, προστατευόμενων μαρτύρων, αλλά και άλλων αναγκών, όπως η προβολή των δεκάδων φωτογραφιών και βίντεο που περιλαμβάνονται στη δικογραφία.

Υπενθυμίζεται ότι η διερεύνηση της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε αμέσως μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, από τον προσωρινά κρατούμενο Γιώργο Ρουπακιά που έχει ομολογήσει την πράξη του.
Με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού μουσικού, ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας απέστειλε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου 33 υποθέσεις για εμπλοκή μελών της Χρυσής Αυγής σε εγκληματικές ενέργειες.

Με εντολή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Χαράλαμπο Βουρλιώτη, με την ολοκλήρωση της οποίας ασκήθηκε ποινική δίωξη για σύσταση, ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, και ακολούθησαν οι συλλήψεις βουλευτών και του γενικού γραμματέα του κόμματος, Νίκου Μιχαλολιάκου.

Από τους 78 κατηγορουμένους στην υπόθεση οι 30 έχουν κριθεί, με σύμφωνη γνώμη ανακριτών και εισαγγελέα, προσωρινά κρατούμενοι, ενώ και οι 18 βουλευτές που εκλέχθηκαν με τη Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζουν το κακούργημα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης..." 1. Κινέζικη σοφία...

Οι Κινέζοι που είναι σοφοί άνθρωποι λέγουν ότι τρία πράγματα είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει κανείς: Το ίχνος του πουλιού στον αέρα Το ίχνος του άντρα στη γυναίκα Και το ίχνος του δικαστή στην ανομία... Φυσικά αυτά συμβαίνουν στη Κίνα. Εδώ στην Ελλάδα όλες και όλοι ανεξαιρέτως οι δικαστικοί λειτουργοί είναι άνθρωποι του καθήκοντος και επιπλέον διαθέτουν ισχυρό αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Παραδείγματος χάριν, οι εντιμότατοι δικαστές που αποφυλάκισαν τα παιδιά της ENERGA και τα οποία διοργανώνουν σήμερα πανάκριβα party στη Mykonos. Προφανώς οι εν λόγω δικαστές, με το βαθύ αίσθημα αλτρουισμού που τους διακρίνει, έκριναν ότι οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι, θα υπέφεραν από σύνδρομο στέρησης, αν περνούσε ένα ολόκληρο εξάμηνο χωρίς να πάρουν τη δόση τους από Πάολα και Ρέμο.
Και τους άφησαν ελεύθερους, για να γλεντήσουν τα κλεμμένα!
Οι δικαστές και οι δικαστίνες μας όχι μόνον είναι αδέκαστοι αλλά είναι και πολύ [μα πάρα πολύ] φιλάνθρωποι, όπως το απέδειξαν επανειλημμένως στις περιπτώσεις των κ.κ.. Φιλιππίδη, Κοντομηνά, Παπακωνσταντίνου, Λιάπη, Γεωργίου και των άλλων παιδιών, που συμμετείχαν ενεργά στη λεηλασία της Ελλάδος και που σήμερα είναι όλοι τους στην απόξω, να τρωγοπίνουν εις υγείαν των κορόιδων.

Ένας μοναχά από αυτούς, ο κ. Κολιοκώστας απέδειξε ότι είναι στρυφνός, κακόβουλος και μουρτζούφλης, διατάσσοντας ανάκριση για την κ. δικαστίνα που είχε χειριστεί την γνωστή υπόθεση της ΕΛ.ΣΤΑΤ. [ναι-ναι αυτή με τον κ. Γεωργίου, που κατηγορήθηκε ότι, μαζί με ΓΑΠ και Παπακωνστανίνου αλλοίωσαν τα στατιστικά στοιχεία, για να μπει η Ελλάδα στο μνημόνιο!] και τους αθώωσε άπαντες.
Αυτόν όμως τον κακό και απάνθρωπο κ. Κολιοκώστα, φρόντισαν να τον παραιτήσουν, λίγους μήνες προτού βγει στη σύνταξη!
Δεν χωράει αμφιβολία ότι η Κινέζικη σοφία, που μας λέγει ότι πιο εύκολο είναι να διακρίνεις το πέρασμα του φιδιού από την πέτρα, παρά το πέρασμα του δικαστή, από τα υπόγεια της εκάστοτε εξουσίας, αφορά μόνον τους Κινέζους.
Εμείς εδώ, είμεθα αδέκαστοι…
Το πρόβλημα είναι ποιοι «αδέκαστοι δικαστές/στίνες» θα βρεθούν, για να αναλάβουν το βαρύ έργο να [κατά]δικάσουν τη Χρυσή Αυγή.
Διότι αυτοί που θα «βρεθούν», θα πρέπει να είναι τόσο «αδέκαστοι», ώστε να το χουν αποφασίσει ότι πολλά χρόνια μετά, όταν θα γράφεται η ιστορία αυτουνού εδώ του τόπου, κάποιοι τέτοιοι «αδέκαστοι» θα λάβουν τη θέση που τους αξίζει, πλάι στους εξίσου «αδέκαστους» που καταδίκασαν κάποτε τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη ή τον Μπελογιάννη.

[Α, και να θυμίσω εδώ ότι ο μόνος από τους στρατοδίκες της δίκης του Μπελογιάννη, που αρνήθηκε να ψηφίσει υπέρ της θανατικής ποινής ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο κατοπινός δικτάτορας…]

Το ζήτημα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, από το γεγονός ότι όλα τα γεράκια της καθεστωτικής ελίτ [από Καρατζαφέρη έως Τσίπρα] έχουν ριχτεί με τα μούτρα, ώστε να πείσουν κάποιους βουλευτές να ψηφίσουν πρόεδρο της «δημοκρατίας» και να μην πέσει το καθεστώς προ της ώρας του.

Αλλιώς, κινδυνεύουμε με πρόωρες εκλογές, που θα βάνουν πιθανόν σε κίνδυνο τη σταθερότητα της λεηλασίας αλλά και τις καταθέσεις επιφανών στελεχών της ελίτ, στις διάφορες μπλακροκς και μοργκαν στανλεϋς…
Αν δεν συμπληρωθεί ο αναγκαίος αριθμός βουλευτών που θα είναι πρόθυμοι να δώσουν μια διετή παράταση στο καθεστώς, ώστε να ολοκληρώσει τη μετατροπή της Ελλάδος σε Ινδοκίνα της Ευρώπης, τότε η [κατα]δίκη της Χρυσής Αυγής πρέπει οπωσδήποτε να επισπευστεί και ολόκληρο το κίνημα να βγει εκτός νόμου.

Αν πάλι μαζευτούν τα κουκιά και βγει νέος πρόεδρος της λεγόμενης «δημοκρατίας», τότε η [κατά]δίκη της Χρυσής Αυγής, μπορεί να πάει γι’ αργότερα, ανάλογα με το τι είδους «αδέκαστες» νομικές ταρζανιές θα εφεύρουν οι εργολάβοι του «δικαίου» για να κρατήσουν στη φυλακή τους χρυσαυγίτες [υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τον νόμο, την άνοιξη του 2015, λήγει το 18μηνο προφυλάκισης για τους κ.κ. Παππά, Λαγό και Μιχαλολιάκο]
Η πολιτική δίωξη που έχει εξαπολυθεί κατά των Ελλήνων εθνικιστών [γιατί άλλοι εθνικιστές, όπως οι Ουκρανοί ναζί ας πούμε, είναι σύμμαχοι του καθεστώτος] δεν πρόκειται ούτε να τερματιστεί με την θεατρική [κατά]δίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε με τη φυσική, ηθική, πολιτική και κοινωνική εξόντωση των ηγετικών στελεχών της.
Το ίδιο το σώου της προαναγγελθείσης [κατα]δίκης συναρτάται απολύτως με το αν θα βρεθεί ο κατάλληλος αριθμός βολευτών, που θα δώσουν [με το αζημίωτο] παράταση στο καθεστώς, ψηφίζοντας για νέο Πρόεδρο της λεγόμενης «δημοκρατίας»
Τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά, για νομότυπες διαδικασίες, για νόμιμες προθεσμίες, για «δίκαιες δίκες» και τα τοιαύτα, αφορούν μόνον τους Κινέζους…

Ασχέτως όμως του αν και πότε θα ανέβει η παράσταση της [κατά]δίκης του ναζισμού και των παραφυάδων αυτού, οι διώξεις θα συνεχιστούν και θα ενταθούν σε όλα τα επίπεδα, μέχρις ότου κάθε ελεύθερη εθνικιστική φωνή να σιγήσει οριστικά. 

Αυτές είναι οι προσταγές των κ.κ. ευρωαμερικανοσιωνιστών αφεντάδων και παραπέρα δεν έχει… 2. Κογκολέζικη σοφία
Οι Κογκολέζοι, που επίσης είναι σοφοί άνθρωποι, λέγουν ότι: «όσο λιγότερα έχεις να πεις, τόσο περισσότερες λέξεις σου χρειάζονται…»
Όπως ανακοίνωσαν οι αμερόληπτες ανακρίτριες κ. Κλάπα και κ. Δημητρακοπούλου, το κατηγορητήριο κατά της Χρυσής Αυγής φτάνει τις 30.000 σελίδες! Για να γίνουν τώρα κάποιες συγκρίσεις, η δικογραφία για τη Χρυσή Αυγή πρέπει να είναι μεγαλύτερη σε έκταση από τηΒίβλο και από τις Βέδες, μαζί!
Υπολογίζοντας μάλιστα περίπου 400 λέξεις ανά σελίδα, βγάνουμε ότι οι δύο ανακρίτριες χρησιμοποίησαν περί τα 12.000.000 λέξεις, μαζί με άφθονο οπτικοακουστικό υλικό, δηλαδή βίντεο και φωτογραφίες που δημοσιεύονταν κατά κόρον σε αντικειμενικούς τηλεοπτικούς σταθμούς όπως το Μεγκα, ο Αντένα, το Σκάι κ.ο.κ. ώστε να πείσουν το πόπολο [και τους εαυτούς τους] ότι οι χρυσαυγίτες είναι οι κακοί του έργου και ότι το σκυλολόι των ευρωαμερικανοσιωνιστικών διευθυντηρίων που επέβαλλαν τη δίωξη, παίζουν τον ρόλο του Κλιντ Ήστγουντ στο "ο καλός, ο κακός και ο άσχημος..."
[Στο άσχημος βάλτε όποιον δεν σας αρέσει] 

Αν δώσουμε βάση στην κογκολέζικη σοφία, τότε αυτά τα 12.000.000 λέξεων ήσαν εντελώς απαραίτητα για να καλυφθεί η μοναδική αλήθεια, ότι απλώς δεν υπάρχουν κατηγορίες!Προφανώς όμως η κογκολέζικη σοφία αφορά μόνον τους κογκολέζους.
Εδώ στην Ελλάδα, τηρείται απολύτως ο κανόνας ότι κανένας δεν είναι ένοχος, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, εξόν φυσικά και αν πρόκειται για εκπροσώπους των ελίτ, όπως ο κ. πρωθυπουργός ή ο κ. αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης [και όλα τα παπαγαλάκια τους], που έχουν δηλώσει ορθά-κοφτά ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση, προκαταβάλλοντας την απόφαση του «δικαστηρίου» προτού καν ολοκληρωθεί η ανάκριση.

Αν μη τι άλλο οι πολιτικοί είναι πολύ πιο οικονομικοί στις λέξεις, από ότι οι δικαστές…
Εν πάση περιπτώσει, είτε με 30.000 σελίδες δικογραφία είτε με μια και μόνο φράση του κ. Δαβίδ Χάρις, η Χρυσή Αυγή πρέπει να [κατα]δικαστεί, ώστε να περισώσει και ο δικαστικός κόσμος την τιμή του [σε ευρώ ή σε δολάρια, αδιάφορο]
Ο τρόπος όμως που θα διοργανωθεί αυτή η δίκαια [κατα]δίκη θα πρέπει να είναι στα επίπεδα χολυγουντιανής παραγωγής ή έστω σε επίπεδα γιουροβίζιον [με μούσια ή χωρίς] Όπως διαβάζουμε και στο καλογραμμένο άρθρο της «ζούγκλας» θα χρειαστεί να γίνουν προβολές βίντεο, να παιχτούν μαγνητοφωνημένες συνομιλίες, να ακουστούν λέξεις ακατάλληλες για ανηλίκους [και γιατί όχι] στα διαλείμματα να ανεβαίνουν και διαφημίσεις.
Η όλη παράσταση αναμένεται να έχει τεράστια ακροαματικότητα, απειλώντας ακόμα και τα ρεκόρ του κ. Λαζόπουλου. Δεν γίνεται λοιπόν να λείπουν οι διαφημίσεις και τα βίντεο κλιπ, ούτε φυσικά οι προαναγγελίες των τούρκικων σήριαλ που θα παιχτούν προσεχώς, την ώρα ακριβώς που θα [κατα]δικάζονται Έλληνες πατριώτες… Αποκλειστικές πληροφορίες μας ότι, για τη διεξαγωγή της [κατα]δίκης θα επιλεγεί το κλειστό του ολυμπιακού σταδίου, ελέγχονται ως ανακριβείς. Πιθανότερο είναι η «δίκαιη» [κατα]δίκη της Χρυσής Αυγής να διεξαχθεί στο θέατρο Μπάντμιντον, σε σκηνοθεσία του κ. Καπουτζίδη, με παρουσιαστή τον ίδιο και συμπαρουσιάστρια την κ. Σία Κοσσιώνη.

Μετά την έκδοση της [κατα]δικαστικής απόφασης, θα ακολουθήσει ολονύκτιο πάρτυ, το οποίο θα διοργανώσουν οι απατεώνες της ENERGA και στο οποίο θα τραγουδούν, εκτός των άλλων, η κ. Γωγώ Τσαμπά και ο κ. Γιώργος Νταλάρας.
Αποσπάσματα από την [κατα]δίκη θα προβάλλονται τακτικά στις εκπομπές του κ. Λάκη Λαζόπουλου.
Η όλη [αφασική] φάση της «δίκαιης» [κατα]δίκης που φιλοδοξούν να οργανώσουν τα λυκόρνια της καθεστωτικής ελίτ, θέτει και μία άλλη προϋπόθεση, για το πρόσωπο του εντιμότατου δικαστή ή δικαστίνας, που θα επιλεγεί για να πρωταγωνιστήσει στο σώου.
Θα πρέπει απαραιτήτως να διαθέτει έντονη φωτογένεια και να «γράφει» στον φακό.
Το πρόβλημα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εντιμότατων δικαστών και δικαστίνων μας, διαθέτει φάτσα, που είναι κατάλληλη μονάχα για να τρώνε τα νήπια όλο το φαγητό τους. 
Και ναι μεν είναι εύκολο να βρεθούν δικαστές [ίσως και όλοι/ες τους] που δεν θα δίσταζαν να περάσουν στην ιστορία με το στίγμα μιας ελληνικής υπόθεσης Ντρέυφους, αλλά δεν το βλέπω διόλου εύκολο να βρεθεί κάποιος που να διαθέτει και αφοπλιστικό χαμόγελο. Φρονώ συνεπώς, ότι το καταλληλότερο πρόσωπο για τον ρόλο του δικαστή που θα [κατά]δικάσει τη Χρυσή Αυγή, είναι ο αξιότιμος κ. Κώστας Κόκλας, ο οποίος ήδη ασκεί με επιτυχία τα καθήκοντα του δικαστού στην τηλεοπτική σειρά «Δια Ταύτα» των κ.κ. Κοντομηνά και Λαζόπουλου.

Θα στοιχίσει λιγότερο από οποιονδήποτε επαγγελματία εντιμότατο και θα έχει εξασφαλισμένη επιτυχία στο πόπολο.
Την πρόταση αυτή καταθέτω επισήμως στον κ. Δαβίδ Χάρις και τα άλλα σιωνιστικά παιδιά, που χειρίζονται την υπόθεση της «δίκαιης» [κατα]δίκης της Χρυσής Αυγής, ώστε να την έχουν υπόψη τους…
Στο κάτω-κάτω, μια Χρυσή Αυγή την έχουμε.
Αν δεν την γλεντήσουμε, τι θα 'χουμε να απολογηθούμε μεθαύριο στα αφεντικά μας?

panusis gianniotis στις 6.8.14

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Κουτσούφλιανη 13 Μαΐου 1898: Ένα πραγματικό Ελληνικό Ολοκαύτωμα

1897: Ο σύντομος ελληνοτουρκικός πόλεμος έχει τελειώσει εις βάρος μας και θα χρειαστεί και θα χρειαστεί να περάσουν 15 χρόνια για να έλθουν οι ένδοξοι Βαλκανικοί Πόλεμοι και να εκδικηθεί το Έθνος μας.
Η ήττα, όμως, του Ελληνικού Στρατού το 1897 γέννησε ένα ακόμα λαμπρό παράδειγμα αυταπάρνησης και ηρωισμού από τον Ελληνικό Λαό, γέννησε τον θρύλο της επικής φυγής των Κουτσουφλιανιωτών και του Ολοκαυτώματος του χωριού τους. Η Κουτσούφλιανη, ήταν ένα ορεινό χωριό της Πίνδου, της τότε επαρχίας Μετσόβου (τωρινή περιοχή σύνορα μεταξύ Νομών Τρικάλων – όπου και ανήκει σήμερα – και Γρεβενών) και εκείνη την εποχή ήταν το κυριότερο πέρασμα των αντάρτικων σωμάτων των Μακεδονομάχων λόγω της στρατηγικής θέσης που κατείχε στην παραμεθόριο. Τα πυκνά δάση και οι βουνοκορφές της έδιναν μεγάλη ασφάλεια και ελευθερία κινήσεων στους αντάρτες, αφού μπορούσαν εύκολα να κρυφτούν και να ανιχνεύουν τις κινήσεις των Τούρκων στρατιωτών της μεθορίου, αφού αποτελούσε και θαυμάσιο κρησφύγετο για τους αντάρτες που διώκονταν από τους Τούρκους. Οι Κουτσουφλιανιώτες βοήθησαν τα μέγιστα στις προσπάθειες των αντάρτικων σωμάτων με την φιλοξενία που παρείχαν, αλλά και τις πληροφορίες για τα μονοπάτια που οδηγούσαν με ασφάλεια στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Η ήττα της Ελλάδος στον πόλεμο του 1897 επεφύλασσε άσχημο μέλλον στους κατοίκους του χωριού. Κατά την διάρκεια του πολέμου η Κουτσούφλιανη έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού βρισκόταν σε παραμεθόριο περιοχή. Πολλοί αντάρτες παρέμειναν στην Κουτσούφλιανη φοβούμενοι εισβολή των Τούρκων στο χωριό, ενώ και για αρκετούς μήνες μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο βοηθούσαν τους Κουτσουφλιανιώτες να αντιμετωπίσουν τους Γκέγκηδες (Αλβανούς της βόρειας Αλβανίας), που έκαναν ληστρικές επιδρομές στα χωριά της περιοχής μετά το τέλος του πολέμου στις 7 Μαΐου 1897. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Κουτσούφλιανη δεν καταλήφθηκε ποτέ από τους Τούρκους και παρέμεινε στην ουδέτερη ζώνη μέχρι τον Μάιο του 1898.
Η ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της όλης υπόθεσης είναι πως όλοι οι κάτοικοι της Κουτσούφλιανης ήσαν Βλαχόφωνοι, γεγονός που θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων. Την ίδια στιγμή που ο τουρκικός στρατός είχε καταλάβει ολόκληρη την Θεσσαλία, ένας νέος ύπουλος εχθρός άγγιξε την Κουτσούφλιανη: οι ρουμανίζοντες Βλάχοι προπαγανδιστές της Μακεδονίας. Το νεαρό Ρουμανικό κράτος στα μέσα του περασμένου αιώνα προσπάθησε να εκμεταλλευθεί το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να επεκταθεί προς  νότο. Άρχισε έτσι μια κίνηση προσηλυτισμού στην εθνική ρουμανική ιδέα των «αλύτρωτων αδερφών», όπως ονομάστηκαν έτσι τότε οι Βλαχόφωνοι. Η προπαγάνδα αυτή στην αρχή διευκολύνθηκε και υποστηρίχθηκε από την Οθωμανική διοίκηση της Μακεδονίας, που στάθηκε ευνοϊκή απέναντι στα μεγαλομανή σχέδια της Ρουμανικής προπαγάνδας. Οι Βλάχοι μέχρι τότε, επί 2000 χρόνια περίπου, θεωρούσαν αυτονόητη την Ελληνική καταγωγή τους και ουδέποτε ασχολήθηκαν με αυτονομιστικά κινήματα, γιατί απλούστατα δεν είχαν κρίση της εθνικής τους ταυτότητος. Ήταν πάντοτε στις πρώτες γραμμές κάθε εθνικού αγώνα και διακρινόντουσαν για την μεγάλη φιλοπατρία τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των Βλάχων αντιστάθηκε στη Ρουμανική προπαγάνδα στέλνοντας τα παιδιά τους στα Ελληνικά σχολεία και πηγαίνοντας σε Ελληνικές εκκλησίες. Οι παραχαράκτες, λοιπόν, της ιστορικής αλήθειας, πράκτορες της ρουμανικής προπαγάνδας, επισκέφτηκαν και την πολύπαθη Κουτσούφλιανη όπου κατάφεραν με την πονηριά και την μαεστρία τους να αποσπάσουν τις υπογραφές από δύο-τρεις ανυποψίαστους κατοίκους του χωριού και να αποστείλουν ένα υπογεγραμμένο κείμενο, γραμμένο στα τουρκικά, στον σουλτάνο, στις αρχές του Ιουνίου 1897, στο οποίο, δήθεν παρακαλούσαν τον Σουλτάνο να τους πάρει υπό την σκέπη του γιατί δεν άντεχαν άλλο την ελληνική κυριαρχία στο χωριό! Είναι πράγματι άξιο απορίας πώς οι αδίστακτοι ρουμανίζοντες προπαγανδιστές έριχναν χωρίς ντροπή 700 χριστιανούς στην τουρκική τυραννία. Οι δήθεν κοπτόμενοι για αλύτρωτους αδελφούς, θεωρούσαν ότι οι Χριστιανοί Βλάχοι της Κουτσούφλιανης θα συμβίωναν θαυμάσια με τους μουσουλμάνους, παρά με τους Έλληνες ομοθρήσκους. Δυστυχώς, από τις πρώτες μέρες μετά την υπογραφή ειρήνης, με την οποία τερματιζόταν ο πόλεμος του 1897, οι αντιπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων, με πρωτεργάτη την Γερμανία, χάραξαν τα νέα σύνορα Ελλάδος – Τουρκίας και στους χάρτες που συνέταξαν και έγιναν σχεδόν αμέσως αποδεκτοί από τον Σουλτάνο, περιέλαβαν την Κουτσούφλιανη. Η ρουμανική προπαγάνδα χρησιμοποιήθηκε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τον Σουλτάνο ώστε να απαλλαγεί η Τουρκία από ένα μεγάλο αγκάθι που λεγόταν Κουτσούφλιανη. Αρκετά είχε ταλαιπωρηθεί η Τουρκία από την Κουτσούφλιανη, η οποία είχε μετατραπεί σε ορμητήριο και καταφύγιο αντάρτικων επαναστατικών σωμάτων, τα οποία έκαναν επιδρομές στην τουρκοκρατούμενη επικράτεια της Μακεδονίας με αποκορύφωμα, βέβαια, τα επαναστατικά σώματα της Εθνικής Εταιρείας. Ένας σπουδαίος πατριώτης, ο ανθυπολοχαγός Γιώργος Βλαχογιάννης, σταθμάρχης τότε στο κοντινό χωριό Μαλακάσι, επισκέφθηκε την Κουτσούφλιανη στις αρχές Ιουλίου 1897 για να μάθει από πρώτο χέρι αν πράγματι ήταν αληθινό το κείμενο που στάλθηκε στον Σουλτάνο. Οι Κουτσουφλιανιώτες δήλωσαν ότι αγνοούσαν εντελώς την ύπαρξη του κειμένου αυτού και αντέδρασαν άμεσα δείχνοντας αποφασισμένοι να κάψουν το χωριό και να εκπατρισθούν αν η Κουτσούφλιανη δινόταν στην Τουρκία. Το θέμα έφτασε μέχρι την Ευρώπη, όπου οι πρεσβευτές της Ελλάδος έδιναν σκληρή μάχη για το ζήτημα της Κουτσούφλιανης. Η Τουρκία, όμως, ήταν αποφασισμένη να μην χαρισθεί. Στις 3 Ιουλίου 1897, ημέρα Πέμπτη, η Κουτσούφλιανη δέχθηκε επίθεση από ισχυρό σώμα Τούρκων στρατιωτών που είχαν έδρα το Βελεμίτσι. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εκπορθήσουν το χωριό με κάθε θυσία, όμως οι Κουτσουφλιανιώτες, οι οποίοι ήταν οπλισμένοι και με την βοήθεια ισχυρού αντάρτικου σώματος (μέλη της Εθνικής Εταιρείας) μετά από σκληρή μάχη, απέκρουσαν τους Τούρκους, οι οποίοι αναγκάσθηκαν να τραπούν σε φυγή αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πέντε νεκρούς. Την ίδια εποχή στο χωριό έγινε και επίθεση Γκέγκηδων, η οποία όμως απεκρούσθη και αυτή επιτυχώς. Ακολούθησε μια περίοδος σιωπής για την Κουτσούφλιανη. Καμιά ενέργεια του επίσημου  Ελληνικού κράτους, αλλά ούτε και δημοσιεύματα στον Τύπο, παρά το γεγονός ότι είχε υπογραφεί το προσύμφωνο ειρήνης, στα μέσα Σεπτεμβρίου 1897, στο οποίο επιμελώς απεκρύφθη η παραχώρηση της Κουτσούφλιανης στους Τούρκους, αφού από τα επίσημα χείλη των αντιπροσώπων των Μεγάλων Δυνάμεων δηλωνόταν ότι ούτε σπιθαμή κατοικημένης γης δεν θα παραχωρούνταν στους Τούρκους. Αλλά η αρχική αξίωση του Σουλτάνου να δοθεί η Κουτσούφλιανη στην Τουρκία, επειδή από στρατιωτικής άποψης έμοιαζε με απόρθητο φρούριο και επιπλέον ήθελε να έχει οπτική επαφή προς την Καλαμπάκα για να αποκλείσει τυχόν νέες επιθέσεις αντάρτικων σωμάτων, έγινε και επίσημα δεκτή με την υπογραφή του τελικού κειμένου ειρήνης που υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη στις 22 Νοεμβρίου 1897 και ώρα 5.10 μ.μ.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΦΛΙΑΝΗΣ
Οι Κουτσουφλιανιώτες, όταν έμαθαν και επίσημα το δυσάρεστο νέο, ότι η Κουτσούφλιανη παραχωρήθηκε στους Τούρκους, μαζεύτηκαν όλοι στην Εκκλησία του χωριού και έψαλαν δεήσεις στον Ύψιστο, «όπως επιτύχουν οι ενέργειες τους για απόσειση του απειλούμενου νέου ζυγού». Μετά βγήκαν και έκαναν λιτανεία και μέσα σε σιγή πήρε το λόγο ο σεβαστός προύχοντας του χωριού, ο οποίος δακρυσμένος συνέστησε με θερμά λόγια στους Κουτσουφλιανιώτες την «μέχρις εσχάτων» ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Και συνέχισε λέγοντας, ότι εάν αποτύχουν οι ενέργειες της επιτροπής και της Ελληνικής κυβέρνησης, τότε να ρίξουν τον «υπέρ των όλων κύβον» πυρπολώντας το χωριό και να μετοικήσουν στο ελληνικό έδαφος! Τα λόγια αυτά του προκρίτου, τα γεμάτα πατριωτισμό, τα δέχθηκαν οι Κουτσουφλιανιώτες με ζητωκραυγές. Συνεχίζοντας την προσφώνησή του, ένας άλλος πρόκριτος του χωριού ενθάρρυνε τους Κουτσουφλιανιώτες να προβούν στην  «εθελοθυσία χάριν του ιδεώδους της Ελευθερίας και της Πατρίδος». Οι Κουτσουφλιανιώτες  άκουγαν με συγκίνηση και ξέσπασαν σε ενθουσιώδεις ζητωκραυγές όταν ο δεύτερος πρόκριτος τελειώνοντας τον λόγο του, είπε να κάψουν την Κουτσούφλιανη και να πάνε να κατοικήσουν στο ελληνικό χωριό Λιμπόχοβο. Την ίδια μέρα οι Κουτσουφλιανιώτες συνέταξαν αίτηση – αναφορά, την οποία υπέβαλλαν στους Ευρωπαίους αντιπροσώπους, οι οποίοι μετείχαν στην επιτροπή για τον διακανονισμό των συνόρων και εργάζονταν ήδη από τις 12 Οκτωβρίου 1897. Στην αίτησή τους αυτή οι Κουτσουφλιανιώτες ζητούσαν με θέρμη όπως η Κουτσούφλιανη παραμείνει στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 17 Νοεμβρίου 1897 διακόπηκαν οι εργασίες της επιτροπής για την διαρρύθμιση των συνόρων και ενώ υπολειπόταν το κομμάτι της μεθορίου που αφορούσε την περιοχή της Κουτσούφλιανης και του Μαλακασίου (κοντινό χωριό). Σαν επίσημη δικαιολογία εμφανίστηκε το γεγονός ότι εκείνες τις ημέρες υπήρξε έντονο ψύχος και χιονοπτώσεις στη περιοχή. Μάλλον, όμως, ο αληθινός λόγος ήταν πως οι εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων στην επιτροπή οροθεσίας έκαναν έναν ελιγμό μετά την αίτηση των Κουτσουφλιανωτών, για να δώσουν το χρόνο και την ευκαιρία στην Κουτσούφλιανη να κερδίσει την υπόθεση, ή να δεχθούν σιγά-σιγά όλοι οι Κουτσουφλιανώτες την μοίρα τους αδιαμαρτύρητα. Ένας άλλος λόγος ίσως να ήταν η ίδια η απειλή των κατοίκων της Κουτσούφλιανης να πυρπολήσουν το χωριό και να εκπατρισθούν. Ασφαλώς είναι εύκολο να σκεφθεί κανείς ότι αν κάτι τέτοιο πραγματοποιείτο μέσα σε συνθήκες ψύχους στην καρδιά του χειμώνα, θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο την ζωή των γυναικόπαιδων και των ασθενών γερόντων. Αυτό θα σήμαινε κηλίδωση της ευρωπαϊκής διπλωματίας, η οποία ανάλγητα μέχρι τότε αντιμετώπισε  την υπόθεση της Κουτσούφλιανης. Έτσι, με φρόνηση, η επιτροπή απεφάσισε να αναλάβει τις εργασίες για την οριοθέτηση των συνόρων στην περιοχή της Κουτσούφλιανης για την άνοιξη του 1898. Για άλλους λοιπόν πέντε μήνες η άτυχη Κουτσούφλιανη  ήταν παραδομένη στην ύψιστη απελπισία, την οποία αισθάνεται ο κατάδικος μελλοθάνατος, ο οποίος θα παραδοθεί σύντομα στον δήμιό του. Μαύρα Χριστούγεννα έκανε τότε η Κουτσούφλιανη, όπως έμελλε να κάνει και μια Πασχαλιά μέσα στην οδύνη και την αγανάκτηση καθώς μια διαρκής ερήμωση και συμφορά επικρατούσε στο χωριό. Η Λαμπρή, που ήταν τότε στις 5 Απριλίου 1898, πέρασε με προσευχές για την πραγμάτωση της κρυφής ελπίδας που είχαν οι Κουτσουφλιανιώτες για να παραμείνουν ελεύθεροι. Και δεν την έχασαν αυτή την ελπίδα μέχρι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ, ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ
Όταν η επιτροπή άρχισε τις εργασίες της στην Κουτσούφλιανη είχε στα χέρια της τις γραπτές αιτήσεις – αναφορές των Κουτσουφλιανωτών, με τις οποίες δήλωναν κατηγορηματικά ότι ήθελαν να παραμείνουν στην Ελληνική επικράτεια. Όλοι οι χωριανοί περικύκλωσαν την επιτροπή, γέροντες, παιδιά, γυναίκες και άνδρες κλαίγοντας, ικέτευαν τους Ευρωπαίους αντιπροσώπους, που συσκέπτονταν να αλλάξουν την απόφαση. Μπροστά σε αυτό το σκηνικό, οι Έλληνες αντιπρόσωποι με τη βοήθεια του Ιταλού, του Γάλλου και του Ρώσου αντιπροσώπου, οδήγησαν την επιτροπή σε μια μακρά συζήτηση αρκετά κοπιαστική για να καταφέρουν να σώσουν την Κουτσούφλιανη από τη νέα σκλαβιά. Μάταια όμως! Ο Γερμανός και ο Αυστριακός αντιπρόσωπος έμειναν ασυγκίνητοι, αδυσώπητοι και αμετάπειστοι. Μετά την μαραθώνια συζήτηση ο Έλληνας Αξιωματικός αποκαμωμένος και συντετριμμένος από την οδύνη ανήγγειλε την σκληρή καταδικαστική απόφαση στους Κουτσουφλιανιώτες, αφού οι Τούρκοι αντιπρόσωποι ανέτειναν το δεδικασμένο για την Κουτσούφλιανη, απειλώντας ότι θα διακόψουν τις εργασίες και θα αποχωρήσουν. Ο πρώτος Κουτσουφλιανιώτης που άκουσε την απόφαση γύρισε και φώναξε προς τους υπόλοιπους χωριανούς: «Άντε μωρέ. Στην Τουρκία μας δίνουν οι Φράγκοι». Το τι επακολούθησε είναι δύσκολο να περιγραφεί. 700 Κουτσουφλιανίτες (147 οικογένειες) έτρεχαν αλλόφρονες προς το χωριό. Ό,τι είχαν να πάρουν οι γυναίκες το είχαν ήδη έτοιμο, το πήραν, πήραν και τα παιδιά και τράβηξαν γρήγορα από την Ορμάν-βρύση κάτω στην κακοπλαγιά. Οι άνδρες έσκαψαν το νεκροταφείο του χωριού και ανέσυραν από τους τάφους τους πρόσφατα ταφέντες, συγκέντρωσαν ξύλα και φρύγανα και κατέκαυσαν τις σωρούς για να μην τις βεβηλώσουν οι Τούρκοι τύραννοι. Πήραν τα οστά των προγόνων, τις εικόνες και τα Ιερά Κειμήλια, παρέλαβαν όλη την ξυλεία, τα παράθυρα και τις πόρτες των σπιτιών και πήραν τον δρόμο της Φυγής, της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας. Ο Γάλλος αντιπρόσωπος συγκινημένος δάκρυσε, ακόμα και ο Τούρκος αντιπρόσωπος (Σουφάτ Πασάς) φάνηκε να δακρύζει με το ύψος της θυσίας των ηρωικών κατοίκων της Κουτσουφλιάνης. Οι Κουτσουφλιανιώτες έβαλαν φωτιά στα σπίτια τους και στις καλύβες τους. Μαύροι καπνοί έβγαιναν από την έρημη Κουτσούφλιανη καθώς η πομπή των κατοίκων έφυγε από το χωριό. Αφού πέρασαν πάνω από τον συνοριακό ελληνικό σταθμό, έφθασαν στο χωριό Λιμπόχοβο, κοντά στην μονή Λιμποχόβου Γεννήσεως της Θεοτόκου, δύο μόλις χιλιόμετρα από τα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Μπροστάρης της πορείας ήταν ο Παπάς του χωριού. Όλα αυτά έγιναν στις 13 Μαΐου 1898, ημέρα Τετάρτη, παραμονή της Αναλήψεως. Ο μόνος που έμεινε πίσω από την παντέρμη Κουτσούφλιανη ήταν κάποιος Κήρυκος Γιώργος (Κύργος). Στην απογραφή του 1896, στην Κουτσούφλιανη κατοικούσαν 318 άνδρες και 327 γυναίκες, σύνολο 645 κάτοικοι. Στις 13 Μαίου 1898 ήταν πάνω από 700 ψυχές. Ύμνοι γράφτηκαν για την Κουτσούφλιανη και τους ήρωες κατοίκους της σε όλη την Ελλάδα, σε όλες τις εφημερίδες και τα έντυπα της εποχής. Την επόμενη μέρα, στις 14 Μαΐου 1898, τα μέλη της επιτροπής που μετέβαιναν από το χωριό Μαλακάσι στο χωριό Τζερενάδες (Κορυδαλός) για την συνέχιση της οριοθέτησης των συνόρων, συναντήθηκαν με τους Κουτσουφλιανιώτες έξω από το μοναστήρι του Λιμποχόβου. Εκεί έγινε συζήτηση, κατά την οποία ο Τούρκος αντιπρόσωπος Σουφάτ Πασάς ρώτησε τους ξεριζωμένους χωρικούς: «Τι το κακό και φύγατε εσείς Κουτσουφλιανιώτες;» Τότε ο Παπάς του χωριού βγήκε μπροστά στον Πασά και του είπε με υπερηφάνεια και αγέρωχο ύφος: «Εμείς είμαστε Έλληνες, Τούρκο δεν προσκυνάμε, στη θάλασσα πηγαίνουμε και πίσω δεν γυρνάμε». Την στιγμή εκείνη ο Ρώσος επίτροπος χτυπούσε τα γόνατά του γιατί δεν μπόρεσε να αποτρέψει αυτό το δράμα της Κουτσούφλιανης. Αυτή η σκηνή της συνάντησης καταγράφηκε αργότερα σε τραγούδι σε αργό, μακρόσυρτο, βλάχικο σκοπό. Με πύρινα άρθρα ο Τύπος της Αθήνας-Πειραιά έγραψε για την Κουτσούφλιανη, βοηθώντας τα μέγιστα στο έργο των επιτροπών που σχηματίσθηκαν σε όλη την Ελλάδα με σκοπό να στηρίξουν τους Κουτσουφλιανιώτες στη δημιουργία του νέου χωριού που ονομάστηκε Νέα Κουτσούφλιανη. Αρκετοί Κουτσουφλιανιώτες κατέβηκαν στην Καλαμπάκα για να βρουν βοήθεια. Εκεί, ένας από αυτούς, δήλωσε σε δημοσιογράφο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ»: «Εμείς δεν θα φύγουμε μακριά πολύ από το παλιό χωριό μας. Θέλουμε να το βλέπουμε. Απέναντι θα κάνουμε νέο χωριό. Κτήματα δημόσια και μοναστηριακά είναι εκεί. Χίλιες δραχμές άμα πάρει καθένας μας, θα φτιάξει το σπιτάκι του κι έχει ο Θεός, που ξέρεις, να ξαναπάμε γρήγορα στην Παλιά Κουτσούφλιανη ελευθερωμένη». Οι Κουτσουφλιανιώτες, παρά την δυστυχία τους και τα τρομερά προβλήματα που αντιμετώπιζαν για την επιβίωσή τους, δεν άργησαν να κάνουν και μια δεύτερη παλληκαρίσια πράξη. Έτσι, ομάδα ανδρών Κουτσουφλιανιωτών με όπλα πήγαν στην εγκαταλελειμμένη Κουτσούφλιανη στις 10 με 11 Ιουνίου 1898 και έκαψαν ότι δεν είχαν προλάβει να κάψουν ένα μήνα πριν. Εκεί βρήκαν και τον μόνο Κουτσουφλιανιώτη που είχε μείνει στην Παλιά Κουτσούφλιανη, τον Κηρύκο Γιώργο ή Κύργο και κατά μια εκδοχή του έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο και σε όλο του το κορμί προκαλώντας του σοβαρά εγκαύματα, ουρλιάζοντας από τους πόνους. Μια δεύτερη εκδοχή λέει ότι ο Κύργος μόλις έγινε αντιληπτός από τους Κουτσουφλιανιώτες, έτρεξε να κρυφτεί στο σπίτι και στην προσπάθειά του ο Κύργος να την σβήσει, ρίχνοντας νερό από το παράθυρο, έπαθε σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο από τις φλόγες και το εξατμιζόμενο νερό. Κατά την διάρκεια του επεισοδίου οι Κουτσουφλιανιώτες έγιναν αντιληπτοί από το τουρκικό απόσπασμα που ήταν στο χωριό και τότε άρχισε μεγάλη συμπλοκή μεταξύ τους, κατά την οποία σκοτώθηκε ένας τούρκος στρατιώτης που φρουρούσε τον παρακείμενο τουρκικό σταθμό. Μετά από πολλές περιπέτειες οι Κουτσουφλιανιώτες σταθεροποιήθηκαν στο Λιμπόχοβο, το οποίο, όπως ειπώθηκε, μετονομάστηκε σε νέα Κουτσούφλιανη και από το 1957 έχει την ονομασία Παναγία. Η δε Παλιά Κουτσούφλιανη μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, απέκτησε και πάλι ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της. Από το 1957 ονομάστηκε Πλατάνιστος (αρχικά Πλάτανος), από τον πανύψηλο πλάτανο της πλατείας του χωριού, που χρονολογείται από την εποχή του Κοσμά του Αιτωλού (1775), ενώ από το 1998, όπου και συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το πραγματικό Ελληνικό Ολοκαύτωμα του χωριού απέκτησε και πάλι την αρχική της ονομασία Κουτσούφλιανη.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ
Η πράξη αυτή των κατοίκων της Κουτσούφλιανης, η πυρπόληση δηλαδή του χωριού τους και ο ερχομός σε ελεύθερο ελληνικό έδαφος, έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι ήρωες κάτοικοι ενός χωριού, που η ήττα της Ελλάδος το 1897 τους οδήγησε στον τουρκικό ζυγό, Έλληνες Βλαχόφωνοι στην καταγωγή, απεδείχθησαν άξιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και των Αγωνιστών του 1821, δημιουργώντας το δικό τους Σούλι, την δική τους έξοδο του Μεσολογγίου, δίνοντας ταυτόχρονα αποστομωτική απάντηση, όχι μόνο στις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων και την αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας αλλά και στην Ρουμανική προπαγάνδα που ήθελε τους Βλάχους ως δικούς της. Σε μια εποχή ντροπιαστική για την Πατρίδα μας, μετά την ήττα του 1897- πόσο άραγε η μικρή Κουτσούφλιανη του 1897 μας θυμίζει τις βραχονησίδες των Ιμίων το 1896- οι κάτοικοι της ηρωικής Κουτσούφλιανης έδωσαν πρώτοι με την πράξη τους, το έναυσμα, το εναρκτήριο λάκτισμα, για την πρέπουσα Ελληνική Πολεμική απάντηση στους μογγόλους βαρβάρους. Ήσαν Εκείνοι που άνοιξαν έμμεσα τον δρόμο για να δοξαστεί, για μία ακόμη φορά ο Ελληνικός Στρατός στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους που επακολούθησαν.
Οι απόγονοι των ηρώων της Κουτσούφλιανης, κάθε χρόνο στις 13 Μαΐου, τιμούν την μνήμη των ηρώων αυτών με εκδηλώσεις όπου δυστυχώς μολύνονται από την αναιδή και αναίσχυντη παρουσία διαφόρων πολιτικάντηδων και απόλεμων χαρτογιακάδων του σύγχρονου ανθελληνικού κράτους. Τυπικές παρουσίες, με πομπώδη, φανφαρώδη λόγια δίχως πραγματική ουσία και αληθινό εθνικό παλμό. Είναι ντροπή να παρίστανται και πολύ περισσότερο να ομιλούν για στιγμές Εθνικού Μεγαλείου, ανθρωπάρια και κηφήνες που εκπροσωπούν την σαπισμένη, διεφθαρμένη και προδοτική «ελληνική» πολιτεία των Ιμίων, του σχεδίου Ανάν, της πλήρους παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας στους σκοπιανούς, της εγκατάλειψης της Θράκης, του Αιγαίου και της Βορείου Ηπείρου, των προστατών των λαθρομεταναστών, των πατρώνων κάθε ανθελληνικής οργάνωσης και διωκτών κάθε πραγματικού Εθνικιστή, των προδοτών που άμεσα ή έμμεσα στήριξαν το μνημόνιο και κάθε ορατή και αόρατη προέκταση του στη ζωή της Πατρίδας και του Λαού. Οι ηρωικοί Έλληνες Βλαχόφωνοι της ορεινής Κουτσούφλιανης δεν έπραξαν όλα αυτά για να ασεβούν στην μνήμη τους σήμερα όλοι εκείνοι οι ελληνόφωνοι εξωμότες συνεργάτες του εχθρού, που ξεπουλούν με τις ανίερες πράξεις τους κάθε ιερό και όσιο. Οι ορεσίβιοι και σκληροτράχηλοι αυτοί Έλληνες έπραξαν κατά αυτόν τον τρόπο γιατί μίλησε μέσα στη συνείδηση τους, στη ψυχή τους, η μυστική φωνή του Αίματος, αυτή που αιώνες τώρα οδηγεί τους Έλληνες στην Δόξα και την Τιμή. Στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και του ανθελληνισμού, όπου τα εθνικά μας δίκαια ξεπουλιούνται ασύστολα και κάποιοι ασύδοτοι καπιταλιστές κερδοσκοπούν διαμέσου του μνημονίου σε βάρος του Ελληνικού Λαού και της δημόσιας περιουσίας, σήμερα όπου προσπαθούν να μας εντρυφήσουν στην αδράνεια και την απαξίωση της δράσης διαμέσου της μεσοπολεμικής ρήσης του   Έρνστ Τόλερ: «Δεν υπάρχει βλακωδέστερο ιδανικό από το να είσαι Ήρωας», σίγουρα η πράξη της Κουτσούφλιανης μοιάζει κενή, άνευ λόγου και αξίας, ακόμη και «βλακώδης» για όσους πρόθυμα έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι για να διαφυλάξουν την μιζέρια της θλιβερής τους ύπαρξης. Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμία απολύτως σημασία για το Έθνος και την Ιστορική Αλήθεια. Γιατί η Ιστορία γράφεται και διαιωνίζεται όχι από τις διεφθαρμένες και πλαδαρές πλειοψηφίες, αλλά από τις εκλεκτές και σφυρηλατημένες μειοψηφίες, γράφεται πάντοτε από τους Λίγους, τους Αποφασισμένους να αφήσουν το προσωπικό τους  σημάδι στη χάραξη της ιστορικής πορείας, εκείνους που δεν είναι ουραγοί της εποχής τους αλλά προάγγελοι ενός καλύτερου αύριο. Εκεί ψηλά, όπου τώρα βρίσκονται οι 700 αυτές ηρωικές ψυχές των Κουτσουφλιανιωτών, εκεί στα Ιλίσια Πεδία του Ελληνισμού, όπου αναπαύονται οι ψυχές των Ελλήνων αυτών, εκεί λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι θα αντικρύσουν με ψηλά το κεφάλι τον Αχιλλέα, τον Λεωνίδα, τον Αλέξανδρο τον Μέγα, τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά τον τουρκοφάγο, τον Καραϊσκάκη, τον Παύλο Μελά, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Γεώργιο Γρίβα, θα αντικρύσουν όλους τους νεκρούς πολεμιστές του  Ελληνισμού στο πέρασμα των αιώνων και με υπερηφάνεια θα τους πουν: «Εμείς, οι ορεσίβιοι Βλάχοι της Κουτσούφλιανης, στεκόμαστε ισάξια απέναντι σας, γιατί αν κάτι ξέρουν οι Έλληνες να στήνουν στο πέρασμα των αιώνων αυτό είναι Θερμοπύλες!»